Het bureaublad van mijn computer is als het strakke blauw van de Middellandse zee.
Het bureaublad van mijn computer is als een uitgestrekte gladde vlakte.
Mijn bureaublad is als het blanke canvas van een schilder die zijn muze is verloren.
Mijn bureaublad is als het strafblad van een pasgeboren baby.
Ik verdwáál in de wijdse uitgestrektheid van mijn bureaublad: waar zijn al mijn mappen, afbeeldingen en spullen, die misschien ooit nog eens een keer van pas komen, gebleven??? Wie o wie heeft het bureaublad van mijn computer opgeruimd?
's Avonds vind ik het antwoord. Ik zie Floris voor mijn computer staan en nors mopperen: 'Nu staan er alwéér drie plaatjes op!' Dezelfde Floris wiens houten bureau bezaaid is met oud papier, kapotte apparaten en ongeopende rekeningen. Dezelfde Floris die het vertikt zijn spullen op te ruimen, en ze allemaal in de berging heeft gezet, zodat ik er over kan struikelen.
Soms heb ik zin om Floris op te ruimen.
Mijn opruimwoede is groot.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ow, hoe heerlijk veegt het in andermans straatje. Fluitend kiepert mijn heer gemaal stapels papieren en andere belangrijke zaken in een doos, te weten Mijn spullen, om zijn eigen rommel genadeloos voor mijn bevallige voetjes te laten liggen.
BeantwoordenVerwijderenHa, je weet het.