Het Dappere Thuisblijfmoedertje op avontuur

Op een dag werd het dappere Thuisblijfmoedertje uitgenodigd voor een fotoshoot voor een mooi tijdschrift, in de hoofstad van haar land, Amsterdam. Dus verruilde ze haar Birkenstocks met verfspatten, voor haar Birkenstocks zonder verfspatten en trok haar mooiste kleren aan. Ze kuste haar kinderen en de barse houthakker gedag en vertrok naar Amsterdam. En ze keek niet één keer achterom.

Onderweg keek ze haar ogen uit, maar ze lette er wel op dat niemand dat zag, want het dappere Thuisblijfmoedertje had ooit gelezen dat toeristen op de minachting van de lokale bevolking kunnen rekenen. Dus probeerde het dappere Thuisblijfmoedertje eruit te zien alsof ze elke dag koffie uit een kartonnen beker-met tuitje dronk en met een pont het IJ overstak. En als ze iemand groette zei ze netjes 'goedemorgen' in plaats van 'hallo', omdat al menigmaal was gebleken dat haar 'o' haar onmiddelijk identificeerde als 'iemand uit het Oosten van het land'.

En terwijl ze daar over de woelige wateren van het IJ voer, keek het dappere Thuisblijfmoedertje melancholiek om zich heen, in een poging eruit te zien als Meryl Streep in The French Lieutenant's Woman.

Toen de mensen van de fotoshoot haar zagen begroetten ze het dappere Thuisblijfmoedertje hartelijk, en vroegen toen: "Heb je nog andere kleren en schoenen bij je?". Het dappere Thuisblijfmoedertje schudde ontkennend haar hoofd, en antwoordde trots: "Dit zijn mijn allermooiste kleren!".
"Geeft niks!", zei het fotoshoot-team. "Wij hebben een heleboel kleren bij ons!". En toen kleedden ze het dappere Thuisblijfmoedertje in prachtige kleren, ze kapten heur haar, en ze schminkten haar gezicht.

"Denk maar aan je kinderen!", zei de fotografe bemoedigend, maar daar had het dappere Thuisblijfmoedertje weinig zin in. "Waar komt toch die mythe vandaan dat moeders die een dagje uit zijn, aan hun kinderen willen denken?", vroeg ze zich in stilte af. Stiekem dacht ze aan verre horizonten, blauwe luchten, en aan haar grootste verlangen: Rust. "Jaaaa!', juichte de fotografe, 'Zo gaat het goed!'

En toen de fotoshoot klaar was, stapte het dappere Thuisblijfmoedertje weer op de pont en aanvaardde de terugreis. Dit keer probeerde ze niet om eruit te zien als Meryl Streep in The French Lieutenant's Woman, want ze had het een beetje warm, omdat ze ontdekte dat ze op de verkeerde pont was gestapt. Zo belandde het dappere Thuisblijfmoedertje zomaar ergens midden in Amsterdam, en had geen idee waar ze was.

Gelaten slaakte ze een zucht, en zei tegen zichzelf: "Ik was vandaag ook nog helemaal niet verdwaald." Zoekend keek ze om zich heen in de hoop op een herkenningspunt toen ze een collega-moeder op een bakfiets boordevol kinderen voorbij zag komen. "Goedemiddag collegamoeder!", riep het dappere Thuisblijfmoedertje, "Mag ik wat vragen?". De collegamoeder knikte vriendelijk. "Hoe kom ik bij het centraal station?"

De collegamoeder dacht even na en zei toen: "Je kunt naar links en dan naar rechts lopen. Maar je kunt ook eerst naar rechts en dan naar links lopen, want die route gaat langs winkels!". Toen hadden het dappere Thuisblijfmoedertje en de collegamoeder even een heel mooi moment van wederzijdse herkenning en waardering.

Zo lukte het het dappere Thuisblijfmoedertje toch om de weg naar huis terug te vinden. En nadat ze 's avonds met een schoffeltje alle make-up van haar gezicht had geschraapt keek ze vertederd naar haar slapende kinderen en dacht bij zichzelf:'absence makes the heart go fonder'.