Jan heeft een nieuw vriendje, en samen spelen ze veel buiten. Als voorstander van frisse lucht, ben ik dan ook erg tevreden. Maar nu kwam de moeder van het vriendje bij me en vertelde dat Jan en haar zoontje kikkers hadden doodgegooid. Geschokt nam ik het nieuws in ontvangst, en herinnerde me hoe die enge Amerikaanse seriemoordenaars in hun jeugd altijd dieren martelden. Op het gebied van mijn kinderen kent mijn fantasie helaas geen grenzen.
Om het allemaal nog wat moeilijker te maken ontkende Jan met de kikkers gegooid te hebben, daarvoor vond hij ze veel 'te leuk'. En omdat mijn leugendetector kapot was, heb ik hem diep in de ogen gekeken en benadrukt dat je dieren in ieder geval nooit pijn mag doen, en sloeg en passant een hinderlijke vlieg dood.
Maar later, toen ik bekomen was van de schrik, begon ik me af te vragen of mijn ontzetting niet typisch vrouwelijk was. Want viel dit soort acties vroeger niet gewoon onder de categorie Kattekwaad? En lees je niet juist overal dat jongens niet meer jongens kunnen zijn, door hun overbezorgde moeders? Hoe kinderen tegenwoordig geen avonturen meer kunnen beleven, niet meer in bomen kunnen klimmen, geen hutten kunnen bouwen, en geen kikkers meer kunnen doodgooien? Zoals gewoonlijk kon ik het antwoord op mijn vraagstukken niet vinden, en dus deed ik wat je als rechtgeaarde volwassen vrouw doet als je het even niet meer weet: ik belde mijn mammie.
Die wist mij te vertellen dat haar broers vroeger géén kikkers doodgooiden. Welnee! Zij bliezen ze op! En mijn bloedeigen vader mocht vroeger graag vogelnestjes leegroven.
Nu is alles weer rustig aan het moederfront. Maar boven mijn computer heb ik een bordje gehangen met daarop: 'Boys will be boys'.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Natuurlijk is het goed om je zoon te leren dat zoiets niet kan. Maar ik denk wel dat het normaal gedrag is, ook mijn vader heeft zulke dingen gedaan, zwientie tikken, mieren roosteren, huisdieren kaalknippen..Het is niet de bedoeling dieren pijn te doen, kinderen willen kijken wat er gebeurt wanneer ze zulke dingen uithalen. Ik had vroeger dwerghamsters, die zette ik bovenop de bank en dan gaf ik ze een duwtje zodat ze een meter naar beneden gleden, soms koppeltje duikelend, en dat wel 10x achter elkaar. Achteraf weet ik dat het zielig is maar als kind denk je daar niet goed bij na.
BeantwoordenVerwijderenLet the boys be boys! Heel goed. Het is tijd om onze kinderen de vrijheid en mogelijkheden te geven die wij vroeger ook kregen. Heerlijk toch van die kinderen die huttenbouwen, slootje rijden, bomen klimmen en ga zo maar door! Het is tijd dat we een goed voorbeeld gaan geven aan de overheid en stoppen met de betutteling!
BeantwoordenVerwijderenIk ben het daar wel mee eens maar ik vind het wel heel belangrijk om kinderen duidelijk te maken dat je dieren geen pijn mag doen. Ik zou er niet te nonchalant over doen. Straks denken ze nog dat het heel normaal is om dieren pijn te doen. Met hutten bouwen doe je niemand kwaad tenslotte. Dat is wel een verschil
BeantwoordenVerwijderenDe dag waarop ik een van onze geliefde poezen met een sok over haar kop door te tuin zag wakkelen begreep ik eindelijk waarom ik nooit genoeg bij elkaar passende sokken in de droge was vond....
BeantwoordenVerwijderenoeps nicole, nu moet ik van mezelf toch wel eventjes reageren....
BeantwoordenVerwijderenInderdaad moet je hier wel serieus op reageren.
Kinderen moeten leren respectvol met dieren om te gaan, ze zeker niet pijnigen en dood maken!!!! verschrikkelijk!
Hier is zeker een opvoed en voorbeeldtaak voor ons als ouders.
Ik hoop dat ze het nooit meer doen, veel succes ermee.
Precies, we zeggen toch ook niet bij de gruwelijke beelden van de bio-industrie "people will be people" of bij beelden van een oorlog 'men will be men'?
BeantwoordenVerwijderenDierenmishandeling is fout, individuele vrijheid wordt begrensd door die van je naaste, óók een overheidsuitspraak.