Na een snertweek die ik doorworstelde met een zware verkoudheid, welde vanuit een diep verlangen naar een vriendelijk woord, een vraag in mij op. En dus vroeg ik Floris "Vind jij mij een zeur?"
Nou kiest Floris er in dit soort gevallen meestal voor glazig te kijken en nietszeggend te mompelen. Maar dit keer zei hij direct: "Ja, je bent behoorlijk drammerig!" En met een blik op de onsteltenis op mijn gezicht voegde hij er wreed aan toe: "Ja, je hebt vast liever dat ik eerlijk ben, dan dat ik lieg!".
"Maar", sputterde ik, je kunt natuurlijk ook zeggen: "Meid, je hebt ook een zware week achter de rug, en als je soms een beetje zeurt, is dat alleszins begrijpelijk."
"Tja, ik sluit niet uit dat je een goede reden hebt, maar je bent wel behoorlijk drammerig," herhaalde Floris.
"Nou, leuk is dat", besloot ik de conversatie, waarop we in relationele vrieskou, zwijgend uit elkaar gingen.
Eerlijkheid mag dan het langst duren, het is niet altijd even bevorderlijk voor de relatie.
En in het kader van eerlijkheid: ik had er natuurlijk wel om gevraagd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
he ik zag je link bij miriam en dacht : ze bestaan nog ! de thuisblijfmama's ! [soms krijg ik het idee dat ik de laatste der mohikanen ben...] even wat gelezen hier [poe poe 5 kids toe marrandan ; )], leuk log ! kom nog wel n keertje weer koekeloeren [tijd zat hier joh met maar 1 Peuter ; )]
BeantwoordenVerwijderentja nooit vragen stellen waar je het antwoord niet op wilt weten haha ;)
BeantwoordenVerwijderenhier kom je niet over als een zeur hoor!
femke
Ken nog zo,n leuke. Waarom moet je altijd net gaan zeuren als stargate er op is.Als hij mij dan nog niet kwaad heeft meld hij erachter aan "volgens mij vind jij niet genoeg voldoening zo thuis en moet je daarom zeuren" Tja dan wordt het een niet zo gezellige avond gr. mirjam
BeantwoordenVerwijderen