In een vlaag van opruimwoede heb ik al Jans knuffels in vuilniszakken gepropt en weggegooid. Ze waren me eerlijk gezegd al tijden een doorn in het oog. Elke keer als ik zijn bed probeerde op te maken moest ik eerst de overbevolking aan stoffige knuffels verwijderen. Bovendien had hij ze ergens in de straat gekocht in 1 van die we-spelen-koninginnedagje-kraampjes in de straat, dus ik vond ze ook nog zeer onfris.
Jan protesteerde weliswaar, maar verblind door daadkracht hoorde ik hem nauwelijks en zei ferm: "Als je zo'n grote jongen bent als jij, dan heb je geen knuffels meer nodig!" En toen bracht ik de knuffels meteen maar even naar de Kringloop, onder het wrede motto: "Dan zijn ze maar weg!"
Maar 's avonds weerklonk zacht gesnik uit Jans kamer en toen ik vroeg wat er was fluisterde hij zachtjes: "Ik wil mijn knuffels terug." En voor mijn schuldig geestesoog zag ik de knuffels op de bodem van een grote container bij de kringloop.
En in de rust van de avond, met alle kinderen in bed, werd ik eventjes weer de moeder die ik was. En die moeder was ontzet over de moeder die zomaar rücksichtslos Jans knuffels had weggegooid, zonder uitgebreide aankondiging, afscheid en follow-up rouwbegeleiding. Die moeder nam hem teder in haar armen en fluisterde zachtjes "Het spijt me Jan."
Vroeger was ik veel liever.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nicole Orriëns. Mogelijk gemaakt door Blogger.
je schrijft erg leuke stukjes
BeantwoordenVerwijderenAch, dat vind ik echt zielig voor Jan. Hoe groot je ook bent, je bent nooit te oud voor knuffels. Ik heb mijn beer van vroeger ook nog steeds.
BeantwoordenVerwijderenEn mijn zoontje zegt altijd: ja, jij mag met papa in bed slapen, ik wil met m'n knuffels slapen.
Dat wordt morgen nieuwe knuffels kopen, of niet?
Ik heb her en der wat knuffels opgespeurd die ontsnapt waren aan mijn laatste razzia. In willekeurige volgorde: Kabouter Kwebbel, Lala, een onbekende giraf en Vleghel, de mascotte van camping De Bongerd in Tuitjenhorn.
BeantwoordenVerwijderenZij hebben allen een nieuw thuis gevonden in Jans bed.
Jan heeft zijn klacht voor Moederlijke Wreedheid ingetrokken.
phew!
BeantwoordenVerwijderenik had stilletjes gehoopt dat je ze was gaan terughalen bij de kringloopwinkel... dat zou ik lief gevonden hebben
BeantwoordenVerwijderenDé fout die veel moeders maken...laat kinderen zélf bepalen wanneer ze ergens te oud voor zijn!
BeantwoordenVerwijderenNa overlijden van m'n grootmoeder waren een oom en tante ook zo lekker aan het opruimen; de hele correspondentie van mijn vader met z'n moeder verdween zó zonder te vragen de vuilnisbak in...wat voor de een niks lijkt, kan voor een ander bijzonder waardevol zijn!
Overigens waren die oom en tante wel zo arrogant om nooit hun excuus aan te bieden voor hun geweldige stommiteit...waarvan akte.
Nicole, voel je niet schuldig na alle reacties.
BeantwoordenVerwijderenDank je! Dat is lief, dat je dat zegt.
BeantwoordenVerwijderenOverigens ben ik inderdaad terug gegaan naar de kringloop om de schade te herstellen. Daar stortte ik mij in een mottige doos knuffels terwijl het stof mij om het hoofd vloog en mijn huismijtallergie deed oplaaien. Met Jans beschrijving van de ontvoerde knuffels in mijn hand bekeek ik elke knuffel zorgvuldig. Er waren veel beertjes met kerstmutsjes op, apen, en een enkele teletubbie. Maar niet 1 voldeed aan Jans beschrijving.
Niezend klampte ik een medewerker aan en deed mijn verhaal: "Ik heb zaterdag opgeruimd, en toen heb ik de knuffels van mijn zoontje weggegooid... Ik wist niet dat hij het zo erg zou vinden, en nu wil ik ze terughalen, maar ik kan ze niet vinden."
De medewerker keek mij meewarig aan en zei: "Mevrouwtje, mevrouwtje, ik zou niet graag iedereen de kost geven die met zo'n verhaal bij me komt! We hebben hier zoo vaak moeders die wat hebben weggegooid, en het dan terug willen."
Hij staarde in de verte, en vervolgde toen: "Maar nog vaker hebben we hier mannen, die de zolder hebben opgeruimd toen hun vrouw niet keek. Die moeten de spullen dan weer ophalen van haar. Jaja, het is wat!" En toen zei hij wreed: "Ik kan u helaas niet helpen."
Toen heb ik maar wat Donald Ducks gekocht voor Jan, om het goed te maken.
Ik ben in ieder geval niet de enige.