Soms verrast het me in de ogen van vreemden: vertedering. Vertedering bij de aanblik van Piet. Dan herinner ik mij dat een klein kind vertederend kan zijn, en dat ik mij ooit in overweldigende tederheid over mijn kinderen boog.
Dan kijk ik met nieuwe ogen naar Piet, die toch eigenlijk ook nog maar klein is.
Dan verschijnt ook in mijn ogen andermaal vertedering.
Dan zie ik weer hoe mooi hij is. Dan wandel ik met hem, en rent hij met wijd open armpjes en mond in mijn wachtende armen. Dan lijken we net een film.
Dan herinner ik mij weer vertedering, voordat ze werd verdrongen door opvoeding.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen
Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!
Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!