Vandaag reed een jongetje voor in de skelterversie van een bolide. Een felrood voertuig, woest grote banden en maar liefst twee zitplaatsen. Achteloos leunde hij achterover, zodat zijn gebroken-arm-in-een-sling goed uitkwam, en zei op nonchalante toon: "Haal Teuntje maar even."
Toen Teuntje kwam, leunde het jongetje nog wat verder achterover, en keek haar met geloken ogen aan. Het was jammer dat er geen chocoladesigaret in zijn mondhoek bungelde, voor net dat beetje extra je-ne-sais-quoi. Het jongetje zei niets, en liet zijn skelter/ bolide voor zich spreken. Na een tijdje doorbrak hij de stilte en opperde: "Kom maar achterop."
Dat liet Teuntje zich geen twee keer zeggen, en vertederd keek ik ze na, terwijl ze samen de horizon tegemoet skelterden.
Want nu vind ik het nog schattig.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen
Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!
Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!