De kinderen hebben het nabijgelegen natuurgebied ontdekt. Ze hoeven het fietspad maar over te steken, of daar strekken zich voor hen uit: wijdse vlakten, slootjes om over heen te springen, bomen om te in klimmen, en spontaan ontstane eilandjes. En gezien de recente berichten over kinderen die letterlijk en figuurlijk geen speelruimte hebben, juicht mijn moederhart.
Maar het probleem met scharrelkinderen is dat je niet precies weet waar ze zijn. En hoewel ze heus niet in zeven sloten tegelijkertijd lopen, lopen ze regelmatig in 1 sloot. Dan komen ze druipend en modderig thuis en zie ik mijn wasberg tot buitengewone proporties uitgroeien.
Eigenlijk zou ik ze het liefst netjes in de achtertuin laten scharrelen met de poort op slot. Dan zou ik zo nu en dan even een blik kunnen werpen op hun activiteiten, en hoefde ik me geen zorgen te maken. Maar de achtertuin kan de kinderen al heel lang niet meer bekoren.
De buitenwereld lokt, en bezorgd zie ik ze gaan. Dan vertel ik ze nog maar weer eens over Vreemde Mensen, die het leuk vinden om bloot rond te lopen, en dat graag met anderen delen door plotsklaps hun jas open te gooien. En over vreemde mensen die kinderen graag snoepjes aanbieden. Daarbij heb ik het zorgvuldig over mensen, i.p.v. mannen; ik wil natuurlijk niet discrimineren.
En dan besluit ik mijn praatje altijd met "En wat doen jullie als er zoiets gebeurt?!", waarop de kinderen braaf, maar verveeld, roepen "Meteen naar huis gaan, en het vertellen."
Dan slaak ik een diepe zucht en zwaai ze na.
Ik ben een Scharrelmoeder met Scharrelkinderen.
Ik scharrel mij een weg door Moederland.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hallo Nicole, wat niet weet wat niet deert. Zo was mijn zoon van 11 laatst bij een vriendje spelen (dacht ik). Komt hij drijfnat thuis, van zijn tenen tot op zijn oksels. Blijkt hij door het ijs gezakt (mijn grootste angst). Ik kon alleen maar denken; gelukkig dat ik niet wist wat jullie deden, en nu zul je de volghende keer wel beter uitkijken. (Hij was toch wel erg geschrokken, maar had de middag van zijn leven). Dus scharrelkinderen zijn wel leuk, maar ik wil liever niet weten wat ze uitspoken.saskia
BeantwoordenVerwijderenDat gescharrel is leuk alleen niet als de jongste van 3 er achter aan wil rennen en natuurlijk razend wordt als ie niet mee mag....
BeantwoordenVerwijderenDorothea
is er een leeftijd gebonden aan scharrelkinderen, of misschien een cursus? want hier geen 7 jarige scharrelknul hoor.. hij komt elk stapje vertellen en is ook altijd waar ik denk dat hij is... heel saai.. Ik wil ook een scharrel kind!!!
BeantwoordenVerwijderen