Gisteren kwam ik in de buurtsuper een oude vlam tegen. Gekleed in glimmend, kleurrijk pak stond hij daar in de schappen: Chocoladehaas. Ik glimlachte melancholiek naar hem. Ieder jaar hebben we een tumulteuze affaire, want ik vind hem gewoonweg onweerstaanbaar.
Maar ieder jaar opnieuw verlaat hij me wreed, mij achterlatend met afkickverschijnselen en een paar kilo zwaarder. Is het dan gek dat ik iemand anders heb gevonden? Spijtig zei ik daarom tegen hem: "Sorry Chocoladehaas, maar ik ben nu met Melo Cake." en liep gedecideerd naar buiten.
Maar de gedachte aan hem laat me niet los. Ik bedoel maar, Melo Cake is er het hele jaar, en Chocoladehaas maar korte tijd. Het is eigenlijk jammer om die kans te laten lopen. En ik weet zeker dat Melo Cake het zal begrijpen: hij is een soft type. Hij begrijpt zelfs mijn one-night-stands met Patat en Bamibal.
Chocoladehaas, ik kom er aan! Ik houd nog steeds van je!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
jij bent echt heel erg zeg,..je hebt het kwijl van sinterklaas nog aan je kin, en stapt zomaar over op HAAS!!!
BeantwoordenVerwijderenstop je die ook in je bh om eerst op, ...........kamertemperatuur te komen hihih
groetjes Bianca( doet het liever met eitjes)
Zucht haas, eitjes, letters het maakt mij niet uit als het maar chocolade is.. straks de hele zomer met saaie repen :)
BeantwoordenVerwijderen