Piet die drie is, balanceert tussen koddige peuter en slanke kleuter. Zijn buikje is bol en rond en steekt naar voren. Zijn beentjes zijn nog koddig dik. Toch sluimert de kleuter die hij zal worden al door in zijn gezicht. Maar tot het zover is geniet ik van zijn peuter-zijn. Van zijn warme lijfje naast me in de stoel als ik hem haastig voorlees, want veel geduld heeft hij niet, en van zijn dikke beentjes en zijn bolle buik.
En 's avonds delen we elke dag een gouden moment. Dan wissel ik op de commode zijn dagkledij voor nachtkledij en roep luid: "En nu is het tijd voor de Grote Sprong!". Dan aarzelt Piet geen moment maar stort zich blindelings van de commode af, in mijn wachtende armen. Dan knuffelen we elkaar uitgebreid over weer een succesvolle afsprong, en ons gouden moment.
Dan zijn we even twee handen op een moeder- en een peuterbuik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dat is zo'n fijn gevoel, hee ?!
BeantwoordenVerwijderenLief logje zeg, lekker herkenbaar! Ben zelf ook in het bezit van een mollige peuter, erg fijn :)
BeantwoordenVerwijderenMijn jongste zit nu in groep drie. En soms mis ik dat commodegevoel.
BeantwoordenVerwijderen