Ik zit in een lamineerfase. Ik lamineer alles wat los en vast zit. Lamineren voldoet aan mijn behoefte aan orde. Alles wat ik lamineer promoveert automatisch van zooi tot gelamineerde zooi. De geur van het lamineerapparaat als het langzaam zoemend het papier opwaardeert tot een glanzende poster, het nog warme product, het gevoel van voldoening bij alweer een succesvolle laminatie. Ik slaak een zucht van welbehagen.
Het begon allemaal toen ik shampoo ging halen bij de Trekpleister en daar een lamineerapparaat in de aanbieding stond. En ik voelde gewoon hoe een lamineerapparaat mijn leven compleet zou maken.
Thuisgekomen lamineerde ik succesvol tekeningen van de kinderen, handouts, placemats, en kaarten. Voor mijn Samen Bevallen cursisten geen ordinaire slappe handouts, maar gelamineerde! Ik zou zelfs willen beweren dat ze als muurdecoratie niet zouden misstaan.
Maar nu kan ik niet meer stoppen met lamineren: bij alles wat ik zie denk ik: "Zou je dat kunnen lamineren?". En gisteren betrapte ik mezelf op de gedachte of ik Floris ook zou kunnen lamineren, of dat hij te dik was voor het apparaat.
Want gelamineerde dingen zijn stevig en kun je makkelijk nat afnemen. Ik wou maar dat ik het huishouden kon lamineren.
Ik ben Nicole Orriens, en ik ben een lamineeraholic.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Lamineren kan wel helpen met het huishouden. Viltjes maken. Placemets, en ga nog maar even verder.
BeantwoordenVerwijderenik heb dat met de G matic van telle sell,..........nog steeds niet aangeschaft maar eigenlijk ka ik niet zonder,...ik droom van beblingblingde laarzen, broeken, tassen,kaarsen enz,..maar vrees voor mijn twee linkerhanden en een wachmachine die het begeeft omdat de pomp overvol zit met strasstenen die er bij elke wasbeurt afvliegen.........
BeantwoordenVerwijderenMischien moet ik ook eens aan lamineren denken:-)
Samen bevallen is zilver, samen opvoeden is goud.
BeantwoordenVerwijderen