Jongen, jonge, jonge

Ot heeft vandaag een dagje vrij, om mij onduidelijke redenen. Maar ik heb het duistere vermoeden dat het met een citotoets voor kleuters te maken heeft, want donderdag heeft groep 1 juist vrij. Zo wordt de basis gelegd voor de oudergesprekken begin februari. Ik kan nu al bijna niet wachten, want dat wordt weer vet genieten van de resultaten.

Ots snipperdag betekent wel het verlies van mijn kindervrije dinsdagmorgen, en dat er hier 3 jongetjes op de bank bivakkeren. Ot, Armband en Olieverf. Armand blijkt namelijk een broertje te hebben, en die heet Oliver, die door Ot als Olieverf is gedoodverfd.

Ot, Armband en Olieverf blijken een crimineel trio. Ze klimmen in de hoogste bomen, spuiten de ramen nat, en schommelen zo hard dat ze bijna over de kop gaan. En net zag ik ze in enkel nog een hemd voorbij rennen.

Hevig gehinderd door teveel opvoedkundige boeken en artikelen, balanceer ik moeizaam tussen mijn verlangen ze heel te houden en het idee dat ze ruimte moeten krijgen. Je weet wel, 'boys will be boys' en zo. Volgens recente artikelen zijn jongens immers het slachtoffer van de feminisering in het onderwijs, waardoor ze achterstanden oplopen en in het algemeen 'niet begrepen' worden. Daar wil ik natuurlijk niet nog mijn moederlijke steentje aan bijdragen.

Dus toen het trio stiekem, midden op de ochtend, de tv aanzette heb ik maar net gedaan of ik dat niet zag. Zo blijven ze heel en ik belemmer ze niet in hun activiteiten.

Zalig zijn zij die in onwetendheid verkeren.