Geven

Soms struikelen Floris en ik over onze voeten om de ander een dienst te bewijzen. Dan proberen we elkaars wensen van de lippen te lezen, voordat ze geuit worden. Dan maaien we snel het gras voor elkaars voeten weg. En dat doen we om een voorsprong te halen op de ander, zodat die iets verschuldigd is. Het is zaliger te geven dan te ontvangen, maar het allerzaligst is als de ander je nog iets schuldig is.

Zo kon het gebeuren dat Floris op een zonnige zondag ineens de ramen ging lappen, in de hoop op iets anders dan draadjesvlees. Wantrouwig zag ik hem bezig, en zag zijn denkbeeldige 'tegoed' ver boven het mijne uitstijgen.

Ik besloot hem met gelijke munt terug te betalen, en ging snel het huis stofzuigen. Het is belangrijk dat de ander ziet wat je doet, dus zoog ik nonchalant langs de ramen en deed alsof ik verbaasd was hem daar te zien.

Maar als Floris ergens zijn zinnen op heeft gezet is hij een formidabele gever, want na de ramen ging hij ook nog het houtwerk schoonmaken. Daar valt niet tegenop te geven.

Zuchtend gaf ik me gewonnen.
Vanavond geen draadjesvlees.