Als Floris 's avonds thuiskomt dan mag ik hem graag over mijn dag vertellen. Dan doe ik hem verslag van de dagelijkse gebeurtenissen, en wat de kinderen nu weer hebben gedaan. Zo ook op een kwalijke dinsdag. Na een dagje met Ot en zijn twee vriendjes Olieverf en Armband had ik veel behoefte even wat gevoelens te uiten. Ondertussen keek Floris niet eens met een half oog, maar met twee hele ogen stiekem naar Star Trek, en maakte een onge-interesseerde indruk. Tot ik vertelde over de Walnoten.
"En ze kraken de hele dag walnoten! Overal liggen de schillen, en ik doe de hele dag niets anders dan stofzuigen. En toen ik de walnoten op het aanrecht zette, zetten ze er gewoon een krukje bij, en gingen daar verder met kraken. En de notenkraker verstoppen helpt ook al niet, want dan kraken ze de noten gewoon met hun voeten, of met de deur of met elkaars hoofd of zo."
Bij het woord Walnoten, kwam Floris plotseling tot leven: "Walnoten?! Maar die zijn van mij! Ze mogen niet aan mijn walnoten zitten hoor. De enige hier in huis die walnoten mag eten, dat ben ik!!!"
Verontwaardigd zei ik: "Aha! Nou heb ik eindelijk je aandacht! Als het maar over je walnoten gaat he, dan luister je wel! Maar naar mij niet!!! Als ik maar een Walnoot was, dan had je wel belangstelling voor me."
En na dit persoonlijk dieptepunt droop ik af.
Maar voor carnaval weet ik al een leuk kostuum.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Walnoten, walnoten, waait het niet in het Oosten van het land??? Wij kampen hier met hevige stormen. Onze omgevallen tuinmuur (van bakstenen!!) en bomen die door klaslokalen heen gevallen zijn op de school van m'n kinderen. Iedereen is in rep en roer!
BeantwoordenVerwijderenSorry hoor moest het ff kwijt!
Groetjes uit Amsterdam (waar het heeeeeel hard waait)..
Ah, is dat jullie muur op het nieuws?
BeantwoordenVerwijderenO zeker, zo gaat het bij ons ook vaak. Vader ligt voor de buis/zetelt achter de laptop en ziet niets, hoort niets en ruikt niets. Als mijn moeder op bezoek is en hij is zo lethargisch, en ze vraagt wat hij in de koffie heeft grom ik een korzelig "Zout, twee flinke scheppen".
Van opkijken en aandacht geven is pas sprake als zijn Persoonlijke Bezittingen in het geding zijn. Weliswaar vier ik geen carnaval, maar als ik een kostuum moest dragen, zou ik als laptop gaan.