Au

Mijn ensemble van zakkerige spijkerbroek met camouflagekleur trui wordt vreemd verstoord door een wufte roze chiffon sjaal die zich weelderig om mijn nek kroelt. De broek is mijn concessie aan de plotselinge winter, en een uiting van intense desinteresse. De camouflagekleurige trui is gekozen in de hoop dat die mij dekking geeft in het kindergeweld. De sjaal heeft een medische oorzaak.

Ik heb namelijk mijn nek verrekt of zoiets. Als iemand mij iets vraagt dan wend ik mij als een goedkope kermisattractie langzaam, en traag met het hele lichaam, tot de spreker. Ik overweeg dan ook sterk een kwartje per gesprek te rekenen. Loze praatjes worden niet op prijs gesteld: daarvoor moet ik teveel moeite doen om te luisteren.

Ironisch genoeg is mijn pijnlijke nek het gevolg van een buikdans-les. Zo zie je maar weer dat je bij buikdans onvermoede spieren gebruikt.

En verrekt.