Voorzichtig spied ik door mijn wimpers: is Kerstmis al afgelopen? Is het veilig naar buiten te treden? Of word ik dan onmiddelijk weer overvallen door kerstliederen, kitscherige ornamenten en krijsende kinderen? Begrijp me niet verkeerd: ik ben gek op Kerstmis. De sfeer, de knapperende haardvuren, de sfeervolle kaarsen, de christmas carols, de vrede op aarde, het intieme gezinsleven. Maar dat is Kerstmis in Theorie. Kerstmis in Praktijk drijft mij tot waanzin.
De gezelligheidslat ligt zo hoog, dat ik hem niet eens meer kan zien, maar dat weerhoudt mij niet er een gooi naar te doen. Dus drinken we gezellig samen warme chocolademelk rondom de tafel, die versierd is met kaarsen. Maar in welke bochten ik mij ook wring, altijd valt er wel een beker chocolademelk om, kijkt een kind 'verkeerd' naar een ander of 'lusten ze het niet'. Dan roepen Floris en ik om het hardst "Kinderen, het is Vrede op Aarde", maar onze kerstboodschap verdrinkt in een valse symphonie van huilende kinderen. Dat is een Christmas Carol die ik kan missen als kiespijn. Ge-irriteerd bijt ik Floris toe: "Let jij dan ook eens op!", en herinner me te laat dat het, wat was het ook weer? Oh ja: 'Vrede op Aarde is'.
Mijn, vol hoop geleende, boeken liggen te verstoffen in de boekenkast: ik kan me niet concentreren. Alsof ik springveren onder mijn voeten heb stuiter ik wild door het huis. Koffie mag ik al niet meer van mezelf, en gisteren ben ik 8 kilometer naar mijn ouderlijk huis gerend om te ontstressen. Maar het einde is in zicht, want het is de namiddag van de Tweede Kerstdag.
En morgen is het weliswaar geen vrede op aarde, maar hopelijk wel vrede in ons huis. Dan neemt Kerstmis haar oorspronkelijke gedaante van knusheid en vrede weer aan. Dan verheug ik me weer een heel jaar op Kerstmis, want wat was het weer gezellig allemaal.
Vooral als het voorbij is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Als er één periode is in ons gezin dat de vrede ver te zoeken is, is het wel de laatste weken van het jaar: met Kerst is het Mis.
BeantwoordenVerwijderenOns gezinshoofd struikelt van feest naar kroeg, slaapt uit, bereidt feesten voor, slaapt uit en computert de rest van de tijd, maakt rommel en is volkomen ontoegankelijk.
Moeder gans ruimt de bende op en droogt de traantjes en vreet zich op van frustratie en ergernis over vader's egotrip en de kinderen zien weer een vakantie in rook opgaan.
Grrr, volgend jaar boekt deze kip een huisje voor zichzelf en de kuikens tot alle lichtjes en rotjes gedoofd zijn & de kust veilig!
Leve januari!