Huis, Tuin en Keuken

Vandaag is Floris weer naar zijn werk in Amsterdam, en dus geldt mijn schrikbewind. We staan niet eerder op dan 8.30, de televisie gaat in de ban, en na het ontbijt gaan we eerste gezellig met z'n allen boven opruimen. Ja, mijn kinderen boffen maar met zo'n leuke moeder.

De opruimwerkzaamheden zijn geen luxe na 5 dagen feestelijkheden en laissez faire. En warempel, het is best gezellig. Als ik voor het eerst in dagen weer onze vloer zie, als langzaam maar zeker de wasbergen in kasten verdwijnen, als de orde wordt hersteld, voel ik mezelf tot rust komen. En ook de kinderen zijn genoeglijk bezig: Maartje leert Ot en Piet allerlei dansjes op de muziek van Jip en Janneke, en Teuntje en Jan slaan de handen ineen om elkaars kamers op te ruimen.

En als het werk boven af is gaan we met z'n allen naar beneden en eten daar de ochtend-fruithap, een verrotte ananas, want die was in de aanbieding. En gelukkig heb ik de Teletubbies opgenomen, dus die zijn ook van de partij. Met z'n allen kijken we hoe ze over een waterplas springen, waarna de televisie onmiddelijk weer uit moet. En straks eten we tosti's omdat het donderdag is. Na de lunchpauze mag dan de televisie een uur aan, waarna iedereen zijn eigen weg en gang kan gaan. Hopelijk ook ik.

Misschien wandel ik nog met Piet en Ot naar de buurtsuper, want daar zijn de borrelnootjes in de aanbieding, van 1,40 naar 1 euro. En vrijdagavond mag ik van mezelf weer snoepen! Eerst borrelnootjes, dan 6 melocakes en 5 salmiaklollies als dessert.

En vanavond staat mijn lievelingseten op het menu: Grote Mensen Spaghetti. En dat betekent dat de kinderen hun bord niet leeg zullen eten, en dus op babytijd naar boven moeten: om 18 uur. Dankzij de slogan "Wie eet als een baby, gaat ook als een baby naar bed."

Zo 'moggelen*' we gezellig deze dag door.

Soms is Huis, Tuin en Keuken zo gek nog niet.

* Term van mijn vroegere buurvrouw. Moggelen: activiteit zonder duidelijk eindresultaat, maar indien niet uitgevoerd leidend tot chaos.