Zorgen voor morgen

Ik heb pijn in mijn maag. En ik heb pijn in mijn buik. En eigenlijk heb ik ook hoofdpijn. Ik voel het hier en ik voel het daar, en ik voel me als de staart van de kop van de kat die jarig was. En dat komt allemaal omdat ik me zorgen maak. Ik maak me zorgen over Maartje die volgend jaar naar de middelbare school moet, en om Jan die zo bijzonder is. En om Teuntje, mijn enige niet-verlegen kind, die toch ook geen popie-jopie is, en om Ot die beter Engels praat dan Nederlands. En om Piet die de hele nacht heeft overgegeven, en of dat betekent dat hij inderdaad die tumor heeft die de consultatiebureau-arts twee jaar geleden zo nonchalant opperde en vervolgens even nonchalant van tafel veegde. Is het gek dat ik de nacht met wijd open ogen heb doorgebracht?

En ik maak me zorgen om de mevrouw die aan de deur kwam en mij ervan beschuldigde een deuk in haar auto te hebben gereden, na afloop van de rapportbesprekingen bij school. En ik ben iemand die als er iets gestolen is, en ik kom net binnen, er dan toch uitzie alsof ik het gedaan heb. Gelukkig was Floris erbij en verzekerde mij dat er inderdaad geen auto voor of achter mij stond om aan te rijden, en dat er dus duidelijk sprake is van een misverstand. Maar dat weerhoudt mij niet om me zorgen te maken over onze goede naam. Want in haar zoektocht naar de dader heeft ze aan alle meesters en juffen een auto als de onze beschreven, en zo leidde het spoor naar ons. De ongelukkige bezitters van een soortgelijke auto.

En ik maak me zorgen dat ik me zo'n zorgen maak. Want zorgen voor morgen leiden tot niets, behalve dan tot pijn in maag, buik en hoofd. Zo geef ik nieuwe betekenis aan psychosomatische klachten. En daar maak ik me dan ook weer zorgen over.

Nu lees ik maar een boek van Cissy van Marxveldt. Over het leven in de jaren 20 van de vorige eeuw. Toen maakten ze zich zorgen of het ei zijn eiermutsje wel goed paste. Dat zijn zorgen van gisteren, die ik vandaag en morgen wel wil hebben.