Tbm goes London

Soms moet je niet alleen je persoonlijke grenzen verleggen, maar ook je geografische, en dus verliet ik kind en vaderland voor een (werk)bezoek aan Londen. Niet zozeer met de vlam in de pijp, alswel met een brok in mijn keel scheurde ik door de Noordzee naar de overkant. En dan moest ik even denken aan mijn kinderen, en o ja, Floris.

Zo was ik het ene moment in Den Gelderschen Achterhoek, en het volgende in de drukke metropool Londen. Je zou er een cultuurshock van krijgen, ware het niet dat de reis zo'n 12 uur duurde en ik dus ruim tijd had mentaal om te schakelen. De duur van de reis, was zo lang, omdat ik tijd om te verdwalen had ingecalculeerd, tijd voor uitvallende treinen, tijd om de trein te missen, tijd om in de verkeerde trein te stappen, tijd om de boot te missen, tijd om per ongeluk in de wc opgesloten te raken, tijd om te struikelen en naar de EHBO te moeten, tijd om mijn paspoort te verliezen en een nieuwe aan te vragen en tijd om me uitbundig te vervelen.

Eindelijk scheepte ik in, en stapte in een wereld van luxe. Twee bioscopen, restaurants, een casino en een winkel! Even dacht ik aan de Titanic, maar het veiligheidsfilmpje met reddingsinstructies stelde me gerust en ik gaf me over aan de rust van de reis. In Londen, op station Liverpool vond ik meteen Annemieke, initiatiefneemster van de Engelse organisatie Fulltime Mothers, en mijn gastvrouw. Mijn reis verliep werkelijk verbazingwekkend soepel, rechtstreeks van A naar B, zonder omwegen via de rest van het alfabet.

Tijdens mijn verblijf heb ik in rode dubbeldekkers gereden, kerken gezien, musea bezocht en thee gedronken in het chique Fortnum and Mason. Kom daar maar eens om in Den Gelderschen Achterhoek! Wel heb ik me helemaal rot gerekend; ik zette Engelse ponden om in guldens, zette die weer om in euro's, vermenigvulde alles met 3 en deelde het door 20, en snapte er vervolgens niets meer van.

En nu ben ik weer thuis, en over 1 ding zijn Londen en de Gelderschen Achterhoek het roerend eens: "Home sweet home" oftewel "Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens". Of zoals wijlen John Denver zong: "Gee, it's good to be back home again."