Geheel tegen mijn ijzeren moederwetten in, staat de televisie aan, op klaarlichte dag, terwijl het geen fruithap-tijd is. Maar de aankomst van Sinterklaas breekt wet, en dus schalt de fanfare door onze huiskamer en kijken we allemaal vol overgave naar de aankomst van iemand die niet bestaat.
Vooral Maartje (11), die al een paar jaar geleden van haar geloof is gevallen leeft helemaal mee. En ik moet bekennen: bij de aankomst van de Echte Sinterklaas voel ook ik ontroering opwellen. De Echte Sinterklaas, uit mijn jeugd! Met dezelfde stem, en baard en alles! Het is moeilijk niet in iemand te geloven die er zo echt uit ziet. Wellicht een tip voor God.
Want met Kerstmis zingen we "Komt allen tezamen, jubelend van vreugde", maar zelden doen we het met meer overtuiging dan bij de aankomst van Sinterklaas!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het blijft leuk! Mijn dochters (15,15 en bijna 14) waren zeer teleurgesteld dat ze dit weekend op kamp moesten. Waarom de leiding daar nou geen rekening mee gehouden had!
BeantwoordenVerwijderen(Misschien omdat mijn jongste in die groep de allerjongste is en andere gezinnen minder uitgebreide sinterklaastradities hebben?)
Blijf ervan genieten! Bij ons gaat trouwens ook nog steeds Sinterklaas in Sesamstraat aan op 5 december....(!)
Jaaaaaaaaaaaaa, heerlijk, jeugdsentiment..... Mijn vriendin en ik hebben onze afspraak ietwat verschoven om met de kids te kunnen kijken. En net als andere jaren weer een sentimenteel momentje als de Sint voet aan Nederlandse wal zet.
BeantwoordenVerwijderen