Eindelijk was het dan zo ver: de Grote Bespreking van Jan. Met vier experts en ik. Het moet gezegd: een minder arrogante moeder zou zich wellicht ge-intimideerd hebben gevoeld. Want in je eentje met 4 experts, dat is niet niks. Zeker niet als het om je kind gaat, en alles dus 10 keer zo keihard aankomt. Ik kuchte eens, en zei tegen mezelf: "Meid, laat je niet intimideren. We zijn hier allemaal bijeen voor de bestwil van Jan en zo. En je bent..." Mijn innerlijke dialoog werd onderbroken door expert no.1 die me de hand toestak om zich voor te stellen. Ze was een knappe blondine, die eruit zag alsof ze net haar 20ste verjaardag had gevierd. Afgunstig dacht ik "En wie ben jij dan wel?", toen ze zich voorstelde met "Ik ben expert no. 1, orthopedagoge en gz-psycholoog."
o.
Nadat duidelijk was op welk gebied iedereen expert was, vertelde Jans lerares over haar ervaringen. Cognitief heeft ze Jan hoog zitten, maar die sociaal-emotionele ontwikkeling he... Je kunt wel zien dat hij nooit naar een kinderdagverblijf is geweest. Het goede nieuws is dat Jan zich dankzij zijn grote intelligentie weet te redden, maar het slechte nieuws is dat dat in de toekomst misschien niet meer het geval is. En aangezien de toekomst de toekomst is, en dus onbekend, zien de experts daarin mogelijkheden tot Zorg.
Toen wendde expert no.2 zich tot mij: "En wat vindt Moeder ervan?". Ik voelde me groeien: Moeder met een hoofdletter! Eindelijk een plek waar ik met egards werd behandeld, en op waarde geschat! In mijn hoedanigheid als Moeder-met-een-hoofdletter deelde ik mijn Dik Trom-visie op Jan: "Dat is Jan en dat is ie." En ik, als Moeder-met-een-hoofdletter vind het belangrijk dat Jan Jan mag zijn, en niet Henk of Pietertje. Of Patrick of Ramon, die wel heel veel vriendjes hebben, iedereen het trefbalveld uitspelen en nog nooit van Duckse Duiten gehoord hebben. Dat waren ze met mij eens, hoewel ze benadrukten dat de Toekomst wellicht problemen kan opleveren.
Dus nu hebben we afgesproken om Jan 'in de gaten te blijven houden'. En als er wat verandert elkaar in te lichten. Voor het geval zich problemen gaan voordoen.
Maar hoewel ik vind dat dingen soms wat te problematisch worden gemaakt, kan ik de betrokkenheid van de school zeer waarderen. En het is natuurlijk ook beter om problemen bij laag water aan te pakken, en niet pas bij hoog water, als het water Jan aan de lippen staat!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Toch moet ik dit nog even kwijt. Waarom moet iedereen tegenwoordig binnen de "normale" grenzen vallen. Waarom mag een kind (en volwassene) niet zijn hoe hij of zij is met al zijn of haar "ongemakken"? Natuurlijk is het fijn dat ten opzichte van vroeger er op dit soort dingen gelet wordt maar tegenwoordig kunnen ze zo doorslaan naar de andere kant. Als het even niet zo gaat zoals het hoort dan moet er een "goog" aan te pas komen of beter nog, een pilletje!
BeantwoordenVerwijderenWat schetste gisteravond ook mijn verbazing toen een psychologe van 1 of ander opvoedprogramma doodleuk verklaardde dat opvoedingsproblemen per definitie altijd aan de ouders liggen. Zij zou toch moeten weten dat het niet zo zwart/wit is. Veel problemen zullen zeker te wijten zijn aan de manier hoe ouders met hun kinderen omgaan. Maar je zal maar als ouder in een gevoelige positie verkeren met een kind wat bijv. "aan lager wal is geraakt" en jij hebt er alles aan gedaan, dan voel je je toch behoorlijk gekwetst. Al die "gogen" (sorry Nicole met alle respect hoor) die denken dat ze alles weten vanachter hun bureau, dat kan pas arrogant over komen. In de praktijk is het nu eenmaal een zware klus kinderen opvoeden. Als we dat nu eens met z'n allen zouden inzien!
Zo ik heb gesproken, moest het even kwijt...
Groet,
Dorothea (moeder van 3)
Als je Jan nu niet behoedt voor het vallen, maar helpt met opstaan (leer hem zwemmen voor het geval van dat hoge water, ha ha) dan ben je al een heel end. Geen zorgen voor morgen hoor. Je hebt gelijk dat je het kind zichzelf laat zijn! Carola (Moeder van 3 (ja ja, met een hoofdletter!)
BeantwoordenVerwijderenIk ben het echt met je eens! Ik krijg onheroepelijk bijna "agressieve" neigingen als ik de pro's hoor zeggen hoe en waar een kind op een bepaalde leeftijd aan moet voldoen of zou moet kunnen. En zo niet dan moet en zal het gebeuren anders is er een probleem... Is het nog wel mogelijk om tussen alle nette lijstjes te zien om welk kind het eigenlijk gaat? Waar is een kind ongelooflijk goed in en wat kan het wel laten zien? Hoe kan dat worden ingezet? Grappig dat daar meestal geen lijstjes van zijn, nou eigenlijk triest.. Als er recht gedaan wordt aan de eigenheid van een kind dan heeft het voldoende zelfvertrouwen om ook de uitdagingen aan te willen gaan, nu of wat later. Ieder kind kan schitteren en stralen, het zou zo fijn zijn als dat ook op school zou kunnen. Afijn dit was psychologie van de koude grond :-)en dat voelt geweldig goed!
BeantwoordenVerwijderenLeuk log heb je, verschillende situaties zijn heel herkenbaar, leuk en vol humor beschreven! Complimenten!!
Groeten, Natalie moeder van drie.
Och Nicole, het leek wel een examen, toen ik je verhaal las.
BeantwoordenVerwijderenVreselijk lijkt me dat.
Maar we zitten nu eenmaal in een tijdperk waar alles 'doorgelicht' moet worden en alles een stempel moet krijgen.
Soms kan dit goed zijn, maar we kunnen hier ook in doorslaan, kijk maar naar al die opvoed-programma's!
Nicole, ik vind je heel dapper. Geniet maar lekker van je drieste Jan en laat hem dat vooral merken.
Liefs, Tineke
Hey Nicolle,
BeantwoordenVerwijderenwat heeft een kinderdagverblijf er nu mee te maken of jan veel vriendjes heeft of niet.....wat een uit de lucht gegrepen argument, kan ik me kwaad om maken, maar goed dat je de wijste was van iedereen en de eer aan jezelf hebt gehouden. laat Jan lekker Jan zijn, het gaat erom of Jan er zelf mee in zijn maag zit, mag dit zo zijn zeg ik, hou het in de gaten, zo niet, laat Jan dan lekker zijn gang gaan,
Groetjes Bianca
Hoi Nicole,
BeantwoordenVerwijderenHet fascinerende aan kinderen vind ik, is dat een ieder nog zo authentiek en uniek is. En natuurlijk proberen we iedere persoon te leren kennen in termen (ofwel hokjes) die we kennen.
De 'gogen' hebben de taak om normatief te kijken, maar de Moeder heeft tot taak om de verborgen schatten in elk kind te ontdekken en te helpen ontwikkelen.
Als de maatschappij misschien denkt in termen van 'eisen'of 'beperkingen', dan mag de Moeder denken aan de 'mogelijkheden'.
Zo te horen heeft je zoon voldoende 'gogen', maar slechts 1 Moeder die kan dromen en speuren naar wie hij werkelijk is.
Ik hoop dat je de Moeder met hoofdletter blijft, en vastbesloten naar de mogelijkheden blijft kijken.
Succes met je unieke zoon,
Lisa
Zo lang Jan er zelf geen last van heeft, lijkt het me niet zo'n probleem.
BeantwoordenVerwijderenMijn kinderen zijn cognitief een stuk verder dan hun leeftijdgenoten (groep overgeslagen, aangepast lesprogramma), waardoor ze weinig aansluiting vinden, en dus sociaal-emotioneel niet sterk worden gevonden.
En wat dan nog, zelf maakt het ze niet uit. Aan 1 vriend(innet)je die dezelfde interesses heeft, hebben ze genoeg.
Nicole,
BeantwoordenVerwijderenMijn zoon is de dans ontsprongen, maar was hij in deze tijd klein geweest, dan zou hij zeker voer voor gogen geweest zijn. Geen twijfel! Hij was 'best eigenaardig'. Maar uniek! Zoals Lisa dat over Jan zei. Nu is hij hoogleraar, zit in lekker zijn vel, en omdat ik in het geheim gehoord heb dat hij in 2007 vader wordt hou ik me anoniem.
Oma