Moeder met kind in supermarkt

Soms heb je even geen 50 cent munt, en ook geen 1 euro munt en dan promoveer ik simpelweg mijn fietsmand tot boodschappenmand. Want aan 'kan niet', 'lukt niet' en 'gaat niet' heb ik een hekel. Desnoods gebruik ik mijn kapuchon als boodschappentas. Maar, geen karretje, betekent helaas wel dat Piet op vrije voeten is. En hoewel ik hem naar believen verhaal over de consequenties van weglopen, trekt hij zich daar bar weinig van aan.

Zo kon het gebeuren dat, in de rij voor de kassa bij de Lidl, Piet op enkele knoppen drukte die verboden waren voor gewone stervelingen. Ik vermaande hem dan ook kernachtig en zei op donkere toon: "Piet! Dat mag niet. Pas op, want anders moet je in Het Karretje!". Maar Piet trok zich van mijn vermaningen niets aan, waarschijnlijk omdat hij wel wist dat ik het karretje toch niet kon financieren. Hij deed nog een poging het knopje in te drukken, maar toen gaf de kassiere hem een scherpe reprimande, die Piet van kleur deed verschieten, en waarop hij keurig naast mij plaatsnam. Tevreden zei ik: "Zo, dat helpt! Nu is hij flink geschrokken!", en knikte de kassiere waarderend toe. Want soms is het fijner een moeder-met-gehoorzaam-kind te zijn, dan een Lieve moeder. Maar verbeeldde ik het mij, of hoorde ik in de verte drie keer de eenzame kraai van een haan? De mensen voor mij in de rij knikten wijsgerig en zeiden op triomfantelijke toon "Vreemde ogen dwingen!"

Het effect van de vreemde ogen was echter kortstondig, en al snel hervatte Piet zijn pogingen tot knopje-drukken. Gelukkig waren we toen aan de beurt, en hoefde ik niet nog meer op te voeden: ik kon Piet gewoon uit de situatie halen.

Soms is het effectiever om niet de consequenties aan te pakken, maar de situatie. Dus de volgende keer zorg ik wel dat ik een 50 cent munt of 1 euro munt heb! Want ook al heb ik een hekel aan 'kan niet', 'lukt niet' en 'gaat niet', helaas zijn ze soms van toepassing op mijn opvoeding van de kinderen...