Moeders zeggen de meest bijzondere dingen. Zo hoorde ik in de sinterklaasdrukte van de stad een moeder tegen haar luid krijsende dochtertje zeggen:"Nu ophouden hoor, want nu is het niet leuk meer."
En een filosofische collega-moeder merkte diepzinnig op: "Nu mijn zoontje om 18 uur zwemles heeft, moeten we om 16.30 al eten. Ik stond laatst om 16 uur de aardappels te schillen en toen dacht ik "Is dit nu de zin van het leven?"."
Dat zijn zo van die vragen, die ik mezelf ook wel eens stel, als ik van hot naar her cross met diverse kinderen. Maar het feit dat een collega-moeder zich dat ook afvraagt beurt mij helemaal op. En dan doe ik mijn moederlijke taken weer met hernieuwd plezier!
Ik ben dol op collega-moeders! Zij zijn de 'moed' in mijn moederschap.
pfff je juiste blog op het juiste moment. I k kom net thuis van een gesprek op een school voor speciaal onderwijs waar me dochter leesbegeleiding krijgt omdat de normale scholen daar tegenwoordig geen tijd meer voor hebben,..erg gezelling mocht ik meeluisteren met het gesprek wat meneer met mijn dochter voerde zonde mij ook maar 1x aan te kijken, Oke pedagogisch,interlectueel,opvoedkundig,en leermatig moest het gesprek ook met haar gevoerd worden, maargoed ik was wel goed voor de agenda. Gezellig 8 weken lang twee keer per week, kind naar school brengen na een half uur halen, racxen naar leesbegeleiding, een uur wachten in een kil kamertje tot ze klaar is, terug naar school racen dan naar huis,........zucht, en dat ook hetzelfde verhaal voor een uurtje mensendieck, en voor de ontspanning een uurtje kinderyoga per week. Vanaf heden verkeer ik dus 4 uur per week in eenzame stilte ergens op een stoepje wachtent op kindlief terwijl de was, de strijk, én de koffie wacht,........en oh ja,...ik moet ook nog werken!!!Olé,...rust!
BeantwoordenVerwijderenMedemoeders die draaien en zwaaien tussen deemoed, weemoed, hoogmoed en van wanhoop de weg afwaaien...oja, het pept als koffie.
BeantwoordenVerwijderenDaarom lees ik jouw dagboek ook zo graag.