Zoals het, volgens de opvoedboeken, betaamt, hebben Piet en ik een avondritueel. Als ik hem naar bed breng zing ik met zachtgevooise klanken, 'Slaap kindje slaap', en leg daarin al mijn liefde en moederhart.
En dan smeekt Piet mij te stoppen met zingen. "Mama, niet zingen, mama, niet zingen!" Dat doe ik dan genadig, en dan stop ik hem in en ren naar beneden.
En dan stel ik mij voor dat hij een jonge Mozart is die alleen de meest zuivere klanken kan verdragen. Maar het zou natuurlijk ook zo maar kunnen dat mijn zang erbarmelijk is, en zijn smeekbede dus niets met muzikaal supertalent te maken heeft. Gelukkig ben ik als moeder best bereid iets lager in te zetten, bijvoorbeeld op een Frans Bauer-in-de-dop. Dan heeft hij meteen een eerste superhit "Ach moederlief, toe zing niet meer."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Mijn twee-jarige bij-de-handte peuter roept al bij mijn eerste geneurie: "Mama, niet zingen!!! 'k heb geen flauw idee waarom: ik heb een haarzuiver muzikaal gehoor, en zing niet slecht. Maarja, tegen zoveel aversie kan ik niet op.
BeantwoordenVerwijderenJammer,
Lisa
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen