De tijd is een wonderlijk iets. Tegelijkertijd kan zij tergend langzaam gaan en razendsnel. Zij verandert voortdurend van karakter. Zo kan een uur de ene dag voorbij vliegen, en een andere dag uren duren. En een dag waarin elk uur uren duurt kan toch voorbij vliegen. Dat is tijd met kinderen. Zoals Charles Dickens zei: "It was the best of times, it was the worst of times." En vanaf de conceptie, als je kotsend en huilend van ellende, vol vreugde over het prille en kostbare leven dat in je groeit boven de wc hangt, liggen 'the worst of times' en 'the best times' heel dicht bij elkaar.
'The best of times' was vanmiddag in de grote speeltuin, met de zon op mijn gezicht, de bomen getooid in herfstkleuren, en kinderen die om me heen speelden. 'The worst of times' was vanmiddag in de grote speeltuin toen ik zag dat er pas een kwartier voorbij was, terwijl ik er al uren zat.
Maar als je terugkijkt dan herinner je je 'the best of times'.
Dat zijn herinneringen met kinderen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geweldig mooi gezegd!
BeantwoordenVerwijderenhear hear
BeantwoordenVerwijderenTja. Vorige week fietste ik nog mopperend naar school, met de tergend langzaam en zware kinderkaravaan een heuvel op, waarbij de plotseling opduikende buurvrouw uit ons bos me toevertrouwde: ''Ik kan het me nog goed herinneren, maar het gáát voorbij!''
BeantwoordenVerwijderenToen dacht ik ineens: dat wíl ik eigenlijk helemaal niet, nu nog niet. Later mag het voorbij zijn. Maar ik wil dat het nog lang niet later is.