Is er dan niets meer heilig?

Het Sinterklazenseizoen is weer aangebroken, en ik mag er graag elke avond 1 verschalken. Zo gauw alle kinderen naar bed zijn, trek ik me terug op de bank, met een pot thee en een Sinterklaas. Die stop ik dan in mijn bh, en koester hem aan mijn boezem, totdat hij op precies de juiste temperatuur is. Ondertussen drink ik thee, zodat mijn mond warm is en de chocola meteen smelt. En als dan de juiste temperatuur is bereikt, dan pel ik langzaam en voorzichtig zijn tabbert en mijter af, en neem een langzame genotvolle hap van zijn hoofd. Hmmmmm.... Wat is dat lekker.

Maar zelfs mijn Sinterklazen blijken heilig noch veilig voor mijn kinderen. En zo kon het gebeuren dat ik vanmiddag plotseling Piet voorbij zag fietsen met aan zijn arm een Sinterklaas. Ja, je leest het goed, aan zijn arm. Hij had het hoofd eraf gekauwd en daarna zijn hand en onderarm erin gestoken. Het moet gezegd, die Sinterklazen van tegenwoordig kunnen tegen een stootje.

Maar 's avonds heb ik mijn onthoofde sinterklaas opgegeten, want tegen mijn liefde zijn ze niet bestand.