De zwemlessen zijn weer begonnen.

Na een aangename rustperiode van anderhalf jaar, is de tweewekelijkse gang naar het zwembad weer gestart. Ot is begonnen met zijn zwemlessen voor diploma A, en kon bijna niet wachten van plezier. En ook ik was vol goede moed. Ik voelde me helemaal klaar voor de badmeester-in-strakke-speedo-slip, de moordende hitte, de hoge kosten, de oververhitte kleedkamers en het teveel aan moeders in die oververhitte kleedkamers. En 's avonds proostten Floris en ik op Ots zwemcarriere. En ik zei nonchalant: "Doe mij maar een dubbele spa Floris, want de zwemlessen zijn weer begonnen!"

Maar toen ik mijn eerste stap in de sauna, die kleedkamer heet, zette vielen de tussenliggende jaren weg. Het was alsof ik nooit was weggeweest. Met onze ogen hoopvol gericht naar het westen, vanwaar alle zegen kwam in de vorm van de badjuf, zweetten wij moeders ons ongans. En toen de badmeester-in-strakke-speedo-slip kwam, veerden wij hoopvol op. Maar 'de nieuwe kinderen' werden door een badjuf opgehaald. Teleurgesteld zakte de helft van de kleedkamer terug op de bank, terwijl de andere helft triomfantelijk richting kantine sjeesde. En ik herinnerde me weer dat strakke speedo slips geen enkele man charmant staan, behalve Robbie Williams. Maar die kan er dan ook zelfs schoenen met sokken bij dragen.

Na nog zo'n 5, traag voorbij kruipende, hete minuten kwam de verlossing in de vorm van de badjuf. Zij kwam genadig de 'nieuwe kinderen' ophalen. Opgelucht renden alle moeders de kleedkamer uit richting kantine. Onderweg naar de kantine werd het tempo ongemerkt hoger, in de strijd om als eerste een bestelling te kunnen plaatsen. Zoals gewoonlijk finishte ik in de achterhoede, maar uiteindelijk kon ik tegen de barvrouw zeggen: "Een kop koffie alstublieft, en maak er maar een dubbele van."

Want de zwemlessen zijn weer begonnen...