De storm vande Grote Vakantie is gaan liggen, maar de door mij verwachte euforie blijft uit. In plaats daarvan krabbel ik enigszins verdwaasd overeind. Zoekend kijk ik om me heen, op zoek naar... Naar wat?
Naar de verwachte euforie? Het verwachte welbehagen, het verwachte geestelijk evenwicht en de verwachte innerlijke rust? Naar mezelf? Maar na 6 weken in de storm was het wellicht wat optimistisch te veronderstellend at ik al deze zaken zomaar op een presenteerblaadje zou vinden na zo'n heftige storm.
Dus wandel ik voorzichtig door het landschap van mijn leven, en langzaam maar zeker gaat ook de storm in mezelf liggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Heel herkenbaar, elk jaar weer zit ik vol plannen wat ik allemaal ga doen zodra de kinderen weer naar school gaan maar de eerste week ben ik van de leg.
BeantwoordenVerwijderenHier hebben ze nog een week vakantie en daarna begint het gewone leven weer