Hoe het Dappere Thuisblijfmoedertje Mount Holiday beklom

Maandenlang had het dappere Thuisblijfmoedertje zich erop voorbereid. Ze wist dat het ging komen, en dus trainde ze elke dag en bereidde zich mentaal voor. En toen de dag kwam was ze er klaar voor. Tenminste, zoals ze tegen zichzelf zei: zo klaar als ze er ooit voor zou zijn.

Zo begon het dappere Thuisblijfmoedertje aan haar jaarlijkse beklimming van de Mount Holiday. Aan de voet van de Mount Holiday nam ze afscheid van haar collega-moeders. Ze wenste iedereen succes en ze spraken af om koffie te drinken als ze aan de andere kant van de berg waren. Ze zette haar duimen onder de schouderbanden van haar zware bagage, om het gewicht te verlichten, en begon aan de beklimming. De eerste etappe, ook bekend als Week 1 ging goed, en het dappere Thuisblijfmoedertje feliciteerde zichzelf op haar goede voorbereiding.

Zo nu en dan zag ze collega-moeders uitgeput langs de kant van het pad liggen. Dan stopte het dappere Thuisblijfmoedertje en schonk ze koffie in uit haar thermoskan. Dan praatte ze even en vervolgde haar pad. Zo nu en dan zag ze een collega-moeder die zich triomfantelijk naar boven liet brengen door een auto of lift. Met een mengeling van afgunst en afkeuring keek het dappere Thuisblijfmoedertje naar hen, en terwijl ze in het stof beet op haar lip, keek ze hoe ver het pad nog was.

Op de derde etappe, ook bekend als Week 3, zag ze in de verte de top liggen. Ze veegde het zweet, stof en tranen van haar gezicht en verheugde zich. En aan het eind van de derde etappe bereikte het dappere Thuisblijfmoedertje de top van de Mount Holiday. Ze deed een vreugdedansje, en kookte spaghetti want dat was haar lievelingseten.

Maar haar reis was nog niet ten einde: er wachtten haar nog 3 etappes naar beneden. Opgewekt begon het dappere Thuisblijfmoedertje aan de afdaling. Het dappere Thuisblijfmoedertje had gedacht dat de afdaling een makkie zou zijn, maar ze bleek geen rekening te hebben gehouden met de afstand die 3 etappes nu eenmaal met zich meebrengen. Haar schoenen zaten onder het stof en er zat een gat in de zool. Het dappere Thuisblijfmoedertje strompelde de berg af, en toen ze de finish in de verte zag liggen, ontsnapte haar een snik van opluchting. Half rennend en half vallend legde ze laatste meters af en viel toen snikkend over de finish.

Voor een vreugdedansje had ze geen energie meer, en ook niet om haar lievelingseten te bereiden. Ze snelde naar de dichtstbijzijnde snackbar, De Stunt genaamd en bestelde daar een grote portie frites met, een bamibal, een frikandel en een kroket. Toen ze dat op had, kon het dappere Thuisblijfmoedertje weer naar De Toekomst kijken.

Ze draaide zich nog een keer om, en wierp een laatste blik op de Mount Holiday. Ze zwaaide en zei tot volgend jaar.
Maar niet als het aan mij ligt.