De dagen hebben hun kleur verloren. Niet op de depressieve manier, maar op de vakantiemanier: ze zijn onherkenbaar geworden.
Normaal heeft iedere dag zijn eigen kleur, en is als zodanig herkenbaar. Maandag voelt simpelweg anders dan dinsdag, en vrijdag anders dan woensdag. Maar als ik nu 's ochtends wakker wordt, dan moet ik in mijn agenda kijken om te kijken welke dag het is. En dan krijt ik mijn levensvreugde uit, over zoveel vrijheid. En vrijheid is immers blijheid?!
Maar vandaag (maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag of zaterdag, maar voor hetzelfde geld zondag) keek ik in de spiegel, en vroeg me af wie die vrouw met die wilde blik in de ogen was.
Dat is nou het ultieme vakantiegevoel als je niet alleen de dagen maar ook jezelf niet meer herkent!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wat ik me nu altijd afvraag, heeft jouw Floris maar 1 week vakantie of komt hij simpelweg niet voor in jouw "vakantiecolumns"??
BeantwoordenVerwijderenHet scheelt toch als je partner van de 6 weken er ook nog 3 vrij heeft. Ik tel nog anderhalve week en dan "delen we de klus" lekker 3 3 en een halve week waarvan we ook nog lekker twee weken weg gaan, heerlijk!
Sterkte daar in de Achterhoek!
Ik bedoel natuurlijk 3 en een halve week en niet 33.....
BeantwoordenVerwijderenIk hoop die 'staat van zijn' ergens in september ook te bereiken. Klinkt goed, erg goed.
BeantwoordenVerwijderenHeeeerlijk..
BeantwoordenVerwijderenmaar het moet niet te lang duren.