Vaarwel Moederfiets

Niet eerder had ik een fiets die zoveel aandacht vroeg als mijn Moederfiets. Om de haverklap knapten er spaken, en rammelden allerlei onderdelen onheilspellend. Ik raakte dan ook op goede voet met de fietsenmaker, die mij verzekerde dat het niet aan de fiets lag. "Een fiets moet je behandelen als een auto, met regelmatig een APK", verzekerde de fietsenmaker mij met veel genoegen, en zag in gedachten ongetwijfeld zijn omzet stijgen. "En tsja, als je dat niet doet, dan kun je dus problemen verwachten!" Maar met vijf kinderen, en een man, heb ik geen behoefte aan nog een zevende die mijn aandacht opeist.

En dus heb ik mijn Moederfiets wreed verkocht aan de hoogste bieder op Marktplaats. Eigenlijk was dat het enige moment dat de fiets me plezier bezorgde, want ze deed het goed daar op Marktplaats. Beter dan in mijn leven. De biedingen vlogen binnen, en gedurende een aantal dagen kreeg ik elke keer een adrenaline-rush als ik mijn post ophaalde, en er een nieuwe bod was. Na een tijdje stopte de lawine van biedingen, en verkocht ik haar aan de hoogste bieder.

En nu kar ik met veel genoegen rond op een oude fiets van 1 van mijn zussen. Hij heeft geen lamp, en er rammelt van alles, maar niet onheilspellend. En het belangrijkst van alles: de fiets vraagt geen aandacht. Het is immers een fiets.