Een collega-moeder keek mij kritisch aan en zei: "Jullie eten altijd om 17 uur he. Zelfs in de vakantie." Tsja, dat kon ik alleen maar beamen. Het klonk behoorlijk duf, zo uit de mond van mijn collega-moeder. "Wij eten 'wanneer het zo uitkomt' vervolgde de collega-moeder. De issue van 'To structure or not to structure' in een notendop ofwel in de verschillende aanpak van twee moeders.
Je moet altijd open staan voor nieuwe inzichten, en dus bekeek ik mijn aanpak nog eens kritisch. Leef ik wellicht te strak en gestructureerd? Ben ik wellicht doorgeschoten naar Rigide? Ben ik om met Freud te spreken Anaal Gefixeerd?! Ik moest denken aan de reclame van Malibu Rum, waarin een relaxte levenshouding wordt gepropageerd, en aan al die mensen die het roer omgooien voor een meer laisser-faire levensstijl.
Dus besloot ik de teugels eens flink te laten vieren, ja zelfs bijna los te laten! Op een dag waarop alles toch al in de soep liep, aten we later en liet ik de kinderen vrij buiten rond banjeren. Sodom en Gomorra gingen hand in hand, en de Carribeans uit de Malibu Rum-reclame zouden trots zijn. Maar toen ik om 20.30 de kinderen naar bed wilde brengen, i.v.m. de volgende schooldag, zeiden ze niet "Natuurlijk lieve mama. We hebben nu zoveel langer dan normaal buiten mogen spelen, dat we uit waardering zonder morren naar bed gaan. Sterker nog: kunnen wij U nog ergens mee helpen?"
"Nee!!", krijsten ze, "Wij willen niet naar bed!", en renden heel hard weg. Door het ontbreken van structuur, en de daarbij horende signalen op welk moment van de dag ze leefden, was ik enkel aangewezen op mijn Autoriteit. Terwijl als de dag volgens een vast patroon loopt, de kinderen daarin als vanzelf meegaan. Met heel veel pijn, moeite en ergernis kreeg ik ze uiteindelijk om 21.30 in bed.
De volgende dag heerste er weer structuur in ons huis, en aten we stipt om 17 uur. Want de prijs die ik voor soepelheid betaal is mij te hoog, want die is mijn geestelijk welzijn. Dan maar anaal gefixeerd. Dus op de vraag 'to structure or not to structure' luidt mijn antwoord luid en duidelijk "To Structure!".
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik ben het helemaal met je eens!!
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook voor de structure!! Ik kan het maar niet snappen dat sommige mensen zo gaotisch kunnen leven met kinderen. Als ik hier al om me heen kijk wat hier savonds nog buiten loopt om 11 uur als die kinderen de volgende dag weer fris en fruitig in de schoolbank moet zitten. Nee ik eet dan wel is om 6 uur ipv 5, en gaat ze ook wel eens naar bed ov kwart over 8 ipv 8, maar verder wijk ik dan ook niet uit.
Het is maar net wat ze gewend zijn. Tijd is ook bij ons een zeer flexibel begrip, eten doen we meestal ergens tussen 18 en 20 uur en voor 20.30 uur ligt er zelden iemand in bed, ook de jongste van 3 niet. Dat lijkt misschien chaotisch, maar iedereen hier is gewend zo te leven, dus geeft het ook geen problemen. Ik zou eerder gestresst raken van een tijdslimiet, want 9 van de 10 keer loopt alles toch anders dan gedacht, en zoals het nu is, kunnen we ons altijd aan de situatie aanpassen.
BeantwoordenVerwijderenNou wij eten hier ook op vrij vaste tijden hoor. Ik heb ook gewoon honger vanaf een uur of 5. Verder wil ik zelf ook nog s'avonds tijd voor mezelf en m'n man. Ik zie me al tegelijker tijd naar bed toe gaan met de kids en dan bij het wakker worden zie ik ze ook al meteen. Als ze straks ouder zijn wil ik ook dat ze om een uur of 9 naar hun kamer gaan, zodat wij nog even een uurtje voor onszelf hebben. Ze hoeven dan niet meteen te gaan slapen, ze mogen ook lezen oid. tv en computer staan beneden. En ook al zijn ze straks tieners, ik ben van plan om in elk geval 2 avonden per week met ze af te spreken. Ze hoeven nooit voor straf op hun kamer te zitten dus het zal geen straf voor ze zijn.
BeantwoordenVerwijderenMeestal ben ik alleen (mijn man is vanwege zijn werk weinig thuis), en ik ga nooit voor 12 uur 's nachts naar bed, dus ik heb nog tijd genoeg voor mezelf. En ja, om 7 uur 's morgens zie ik de kinderen ook weer, maar ik heb niet zoveel slaap nodig.
BeantwoordenVerwijderenHa Nicole,
BeantwoordenVerwijderenOok ik koesterde in de jaren zeventig vaste, vroege eet- en bedtijden. Terwijl de straat nog vol spelende kinderen was, zaten wij – vader, moeder en drie kindjes – aan tafel. Na het eten waren er onontkoombare rituelen van douchen en voorlezen enz.
En daarna... stilte voor de storm van volgende dag, als het huis weer vol vriendjes stroomde, omdat bij ons altijd veel meer mocht dan bij al die anderen!
Annelize
Jahoor, ook onze twee pukjes leven in stramien. Aankleden, ontbijt, naar school, teletubbies-fruithap, kleuter ophalen, middageten, jongste naar bed, weer ophalen, thee-met-koekje, spelletje, kindertijd, eten, kwart over zes naar boven en zeven uur plat.
BeantwoordenVerwijderenZe lezen nog wel en kletsen nog wat op warme dagen. Maar ik begrijp best de gezinnen waarin de kinderen op warme dagen nog wat langer met de rest in de tuin mogen zitten. Als ze toch niet slapen kunnen...
Mijn motto: ontwijk de kritiek, blijf vriendelijk glimlachen en ga rustig door. Gelukkig mag iedereen zijn eigen manier bepalen.