Trouwring

"Does my ring hurt your finger, when you go out at night?
When I bought it for you darling, it seemed to fit just right."

Henk, de man van een vriendin vertelde over zijn ontzetting toen hij zijn trouwring verloren was. Hij keerde het hele huis ondersteboven, en haalde zelfs de hele gootsteen uit elkaar om te kijken of hij daar misschien iets in zat. Met verwondering luisterde ik. Je trouwring kwijt: so what? Vervelend, zeker. Maar om daar nou hele gootstenen voor te offeren? Ik hield het verhaal in mijn achterhoofd als leuke anekdote voor Floris, over Overdreven Henk. Je weet maar nooit wanneer er een ongemakkelijke stilte valt; het is altijd handig dan wat materiaal achter de hand te hebben.

Dus die avond vertelde ik Floris over Henks heftige reactie op het verlies van zijn trouwring, en lachte smakelijk. Ik gaf Floris een elleboogstootje voor dat echte Wij-gevoel, en zei: "Het zou mij niet kunnen schelen. Het is toch maar een ring?!"

Floris schoof een eind van me af en keek me verontwaardigd aan: "Hoezo, het is maar een ring? Het is wel je trouwring hoor!". Hij ging er eens goed voor zitten en vervolgde: "En als je gehaktballen maakt doe je ze ook altijd af!". "Ja maar", sputterde ik, "anders komt er allemaal dood varken aan!" Maar Floris keek mij gedesillusioneerd aan, en ik voelde mezelf aanzienlijk dalen in zijn achting.

Het is maar goed dat hij mijn ring om zijn vinger heeft.