Tandarts

Ik had er maandenlang tegenop gezien, maar vandaag was het dan toch zo ver: deel 1 van de lang gevreesde tandartsbehandeling. Verspreid over twee dagen vanwege de verdoving. Blijkbaar kan je niet ongestraft je hele mond lamleggen, slechts de helft per keer.

Met lood in mijn schoenen ging ik naar de tandartspraktijk, terwijl ik mezelf ondertussen moed insprak. Bij binnenkomst sloeg mij onmiddelijk de onmiskenbare lucht van Tandartspraktijk in het gezicht, en ik voelde een onweerstaanbare drang om heel hard weg te rennen. Maar praatjes vullen geen gaatjes, en vervelende dingen kun je maar beter zo snel mogelijk afhandelen, dus vermande ik mij en nam plaats in de wachtkamer.

Na enige tijd stressen kwam de preventie-assistente naar mij toe, met een blik vol onheil. Ze deelde mee dat ze gisteren de hele dag had geprobeerd mij te bellen, maar dat dat niet gelukt was. Nadat ze uitgebreid had beschreven hoe zij zich daaronder voelde kwam ze tot de kern van de zaak, namelijk dat de tandarts-stoel kapot was.

Mijn mond viel open. Dat verzin je toch niet! Maanden wacht je op een afspraak, en op het moment supreme is de stoel kapot. Al die stress voor niets. En ik had niet eens kinderen bij me om te demonsteren hoe je met onverwachte tegenslag omgaat. Ook al zag ik als een berg tegen de behandeling op, dit onverwachte uitstel bracht geen opluchting. Ik deed nog wat voorstellen om de behandeling toch door te laten gaan, waaronder achterstevoren op de stoel gaan liggen, maar dit serieuze voorstel werd als smakelijke grap opgevat. Er zat niets anders op dan opnieuw een afspraak te maken. Nu moet ik volgende week nog steeds naar de tandarts, en dan in juni voor deel 2.

Toen ben ik eerst maar even naar de bakker gegaan en heb een roze gebakje gekocht voor mezelf. En dan ga ik nu een kopje koffie zetten, en ga dat samen met het roze gebakje lekker opeten. Het gebakje heet Kasteeltje, want ook al woon ik niet in een kasteel, ik kan er natuurlijk wel een eten. En als dat roze glazuur een een zuuraanval op mijn tanden doet, dan geeft dat niets. Volgende week komt alles weer goed.

Als de tandarts-stoel het tenminste weer doet.