Tijdens de trainingsdagen voor de opleiding tot counselor moeten we op elkaar oefenen. Daarbij wordt aangeraden om als client 'iets van jezelf' als onderwerp te berde te brengen. Je kunt wel iets verzinnen, maar naarmate het counselinggesprek vordert wordt het steeds lastiger nog meer bij elkaar te liegen.
Diversen onder ons sputterden dat we geen enkel Probleem hadden om te bespreken. De trainer stelde ons gerust dat het niet een 'zwaar' probleem hoeft te zijn. Welnee, het kan zomaar iets uit je dagelijks leven zijn. Denk bijvoorbeeld maar aan je partner. Daar heb je toch wel eens strubbelingetjes mee? Alle sputteraars knikten enthousiast: tandpastatubes waar dopjes niet worden opgedaan, wc-brillen die niet omhoog worden getild en dus natgespetterd, goede gesprekken willen tijdens spannende voetbalwedstrijden enz.
Maar weet je, als je een uur lang praat over kleine strubbelingen, dan worden ze alsmaar groter. Wanneer je lekker zit te klagen dat je partner altijd overal te laat komt, dan blijkt daar een weelde aan dieperliggende problemen onder schuil te gaan. En als je dan wat onrustig op je stoel heen en weer schuift, en je Counselor vraagt "Wat gebeurt er nu met je?", dan besef je plotseling dat je partners gebrek aan stipheid eigenlijk je hele leven heeft vergald. Al vanaf je babytijd. En toen kende je hem nog niet eens, dus ik bedoel maar.
Een van mijn medestudenten riep dan ook uit: Je gaat naar de trainingsdag toe zonder een probleem, maar je verlaat de dag met een Probleem!
En nu vraag ik me af: kun je een probleem creeren dat er eigenlijk niet is? Of was het probleem verborgen toch al aanwezig? Kun je iemand een probleem aanpraten? En zou daar een markt voor zijn?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Daar is op dit moment toch een hele discussie over gaande.
BeantwoordenVerwijderenDat in de gezondheidszorg en zeker ook in de geestelijke gezondheidszorg erg makkelijk patienten worden "gecreëerd".
Ik ben er van overtuigd dat dat regelmatig gebeurd, waarmee ik zeker niet wil zeggen dat dat voor iedereen geldt.
Als ik om me heen zie hoeveel er "gepamperd" wordt en diverse therapeuten hun kennis en geldingsdrang op deze patienten botvieren, dan verbaasd het mij niet dat dit afhankelijke mensen (lees: patienten) worden. Die het geloof in eigen kunnen achterlaten bij de therapeut. Triest.
Groet Erna
Op een andere laag maar kijk eens naar je huid bv. 20 jaar geleden had niemand gehoord van een sinaasappelhuid of dat dat erg was. Nu is het een miljoenenbisnis. Dus ja hoor er is markt voor :)
BeantwoordenVerwijderenHelemaal mee eens.
BeantwoordenVerwijderenJe kunt een probleem zo groot maken als je zelf wilt, hoe langer je ergens over door blijft "melken" hoe groter het wordt. De zwakke geest is gewillig en laat zich verleiden door twijfels en onzekerheden.
Soms wordt er wel eens teveel "gecounceled" in deze westerse maatschappij.
Groet,
Dorothea
En wat dacht je van inlegkruisjes? "Vroeger" had toch nog nooit iemand daar van gehoord volgens mij... Nu is het echt een "probleem" als je niet het juiste inlegkruisje hebt...
BeantwoordenVerwijderen