"Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken"

"Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken" gaat het spreekwoord. En dat heb ik vandaag aan den lijve mogen ondervinden.

Gisteravond hadden Floris en ik nog even snel 20 vingerpoppetjes op soepstengels gepropt, voor Ots traktatie vandaag. En trots presenteerde ik vanochtend het resultaat aan de juf, die vol bewondering reageerde. Maar haar bewondering veranderde snel in verontrusting toen ze het aantal hoorde. "Maar er zijn 27 kinderen in Ots klas!", zei ze enigszins verontwaardigd. De moed zonk mij in de schoenen. Geen moment had ik nagedacht over aantallen, zo ingenomen was ik met mijn originele, verantwoorde traktatie. Ik wees op de zak kruimelende bokkenpoten die ik gauw uit de kast had gerukt voor de meesters en juffen. Daar was ik speciaal nog voor teruggegaan naar huis, toen ik halverwege school bedacht dat 20 vingerpoppetjes onvoldoende waren voor alle meesters en juffen.

"Misschien willen sommige kinderen een lekkere bokkepoot?", vroeg ik hoopvol.
De juf liet een hele lange stilte vallen, en keek mij verwijtend aan.
Toen drong ook tot mij door dat een kruimelige bokkepoot niet hetzelfde is als een smakeloze soepstengel met vingerpoppetje. Ik raapte mezelf bij elkaar en zei moedig "Ik los het wel op!", ik griste de doos met 20 vingerpoppetjes mee, en vertrok beschaamd.

Eerst nog even snel langs peuterspeelzaal om Piet af te zetten, en dan proberen ergens 10 vingerpoppetjes te vinden. De enige plek die ik wist was de Trekpleister, en die zit natuurlijk midden in de stad. Klokslag 9 stond ik voor de Trekpleister en kon wel snikken van opluchting toen ik onder op een plank nog wat vingerpoppetjes zag liggen. In het gelukkige bezit van 10 vingerpoppetjes sjeesde ik door naar de dichtstbijzijnde supermarkt voor de wekelijkse boodschappen en een pak soepstengels. Ik rende door de paden, gooide mijn karretje vol en laadde alles in de auto. In de auto knutselde ik snel de ontbrekende tien traktaties in elkaar, en crosste toen weer naar school. Hijgend presenteerde ik de juf 30 traktaties. Om half elf was ik eindelijk thuis, maar toen was ik zo opgefokt van alle gedoe, dat mijn hoofd niet meer naar studeren stond. Toen heb ik van frustratie maar wat soepstengels gegeten, en nu zit ik hier te wachten tot ik iedereen weer op moet halen.

Toch waren er ook wat lichtpuntjes: in de Superstore kreeg ik een gratis Paasbanketstaaf en een bon voor een kop koffie + appelpunt voor 1 euro! En toen ik naar de auto liep bood een verzaligd kijkend heerschap mij een bloem aan, in naam van Jezus. Het was net alsof ik zelf jarig was. Met originele en complete traktie!