Halfbakken en Heetgebakerd

Als ik een afbakbroodje was, dan was ik nu zwartgeblakerd. Floris daarentegen was zo'n halfzachte, kleffe, niet-lang-genoeg-gebakken versie. En daar liggen we samen op het rooster: ik met grote zwarte wolken om heen, en Floris met zo'n wee-ige, heeft-er-een-baby-gepoept lucht.

Het is zaterdag, en dus moet er van alles gebeuren. De tuin moet worden opgeruimd. Alle rondslingerende vloerbedekking die Floris daar voor het gemak heeft gedumpt moet naar de vuilstort of kringloop. Maar halfbakken als Floris is, werpt hij eerst alle mogelijke problemen op, tot beide gesloten zijn, en het te laat is. Ondertussen ren ik aangebrand rond, en roep iedereen tevergeefs op tot actie.

Soms voel ik me zo machteloos: ik kan dingen maar niet voor elkaar krijgen. Na vijf jaar wonen hebben we nog steeds een peertje als keukenlamp. We hebben een vloer, maar de plinten liggen los. De tuin is onze eigen vuilstort en die handige planken om spullen op te zetten staan te verstoffen in de schuur. "Ja, ik doe het wel, maar straks.", "Ja maar, ik heb geen boor.", "Ja maar, waar zijn de schroevendraaiers dan?", "Ja maar, ik moet nu eerst poepen", "Ja maar, ik wil nu eerst de bijbel lezen." Floris' lijst met redenen om dingen uit te stellen is eindeloos.

Soms probeer ik dan naast mijn eigen werkzaamheden, die van Floris over te nemen. Als een soort Terminator zwaai ik gevaarlijk met de boor, sla overal spijkers in de muur en prop de auto vol met vloerbedekking. Maar denk je dat Halfbakken Broodje dan blij is?! Welnee! Dat staat vanaf de zijlijn nog steeds problemen op de werpen.

Ik denk dat Halfbakken Broodje en ik er eens even samen tussenuit moeten. Heel misschien komen we dan beide op de juiste temperatuur, en komt het allemaal nog goed.