Met verwondering kijk ik naar de voordeur waar een geheel zelfgemaakte deurgong prijkt. Zelf gezaagd en alles! Oké, hij lijkt een beetje op een koffiefilterhouder met grootheidswaanzin, maar het is een heuse deurgong.
Bewonderend drommen de kinderen om mij heen, en vragen: "En wie heeft de vorm er in gemaakt?!"
Dan antwoord ik trots: "Ik!".
En als ze vragen "En wie heeft dat rondje erin gemaakt?"
Dan antwoord ik fier: "Dat was ik ook! En dat was nog niet gemakkelijk! Want hoe krijg je een rondje in het midden van een plank, zonder de plank aan flarden te zagen? Juist, daar moet je voor BOREN. Met een BOOR. Nou, en dat heeft mama dus gedaan!"
"En mama, mama, mama!! Hoe kwam je aan het hout?!"
Ik ga er eens lekker voor zitten. Verblind door zoveel bewondering vervolg ik "Tja kinderen, mama is naar het bos gegaan, met een bijl, en heeft daar een boom omgehakt. Het was heel erg koud, en de wind gierde om mama's oren, maar mama ging toch door. Want als je ergens aan begint moet je het ook afmaken. En toen heeft mama even een plank van de boom gezaagd, en dat is de windklok geworden. Knap he?! Jullie boffen maar met zo'n knappe mama!".
Nu verstommen de bewonderende kreten, en maken plaats voor ongelovige blikken.
Niet alleen de deurgong heeft last van grootheidswaanzin.
Geen opmerkingen
Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!
Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!