Achterstallig tand onderhoud

De grootscheepse actie, om het achterstallige onderhoud van de kindergebitten, weg te werken is vanochtend met Ot van start gegaan. Vrolijk babbelend en compleet onbevangen betrad Ot het tandartsgebouw, en zelfs de tandartsapparatuur bracht hem niet van zijn stuk. Terwijl ik krampachtig een ombekommerde houding 'fakete', was Ot 'the real thing'.

Alle lof voor de vrouwelijke tandarts, die Ot als een soort van Bob de Bouwer benaderde: "Kunnen wij het maken, nou en of!". Terwijl Ots kiezen werden 'schoongemaakt', een eufemisme voor boren, probeerde ik er relaxt uit te zien. Nadat twee kiezen waren hersteld, besloot Ot dat het welletjes was, en maakte aanstalten de stoel te verlaten. De tandarts bood hem toen aan, dat "mama, er wel even bij komt", en wenkte mij plaats te nemen in de stoel. Zo lag ik onverwachts toch nog in de door mij zo gevreesde tandartstoel. Gelukkig wel met Ot als een beschermend schild bovenop me. En terwijl ik daar zo lag contempleerde ik over de uniciteit van het moederschap; in welke andere hoedanigheid dan die van Moeder beland je in een tandartstoel met een kind bovenop je?!

Volgende week wordt het laatste gaatje weggewerkt.
Nog maar vier kinderen, en 6 afspraken te gaan.
Daar valt niets aan te contempleren...