Vrijdag, op de onheilspellende datum, de dertiende, is Piet begonnen aan zijn Peuterspeelzaalcarriere. Voor het eerst in tien jaar heb ik structureel twee ochtenden per week tijd voor mezelf. Ik vond het een Monumentaal Moment toen ik voor het eerst in tien jaar helemaal alleen wegfietste, en Piet wild zwaaiend achterliet.
Ik vond het daarom nodig een Moment te nemen om even stil te staan bij, en na te denken over deze bijzondere dag. Zo gauw ik uit Piets blikveld was, stapte ik af en ging stilstaan. Ik keek naar de stralende zon, de strakblauwe lucht, en zei tegen mezelf: "Meid, je bent voor het eerst in tien jaar helemaal alleen. Zoo alleen ben je al heel lang niet meer geweest. ALLEEN. Alleen. Je bent net Remi." Ik knipperde eens met mijn ogen, nam een diepe hap lucht, stapte weer op de fiets, en zei tegen mezelf "Sterk spul he, die Fisherman's friend!" Sommige momenten moet je ook weer niet te lang laten duren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
GEFELICITEERD !!!
BeantwoordenVerwijderenErna
Als het goed is gaat mijn jongste begin maart ook voor het eerst naar de P'zaal. Ik denk er al vaak aan dat het dan ook voor het eerst in 8 jaar is dat ook ik alleen ben. Je bent dus niet alleen als Remi Nicole!
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd hoe je het gaat vinden...
groet,
Yunix
Geweldig ontroerend stukje Nicole! Je gaat nu een nieuwe fase in. Moeilijk, maar ook heel fijn! Geef jezelf de ruimte en tijd om het een plekje te geven!
BeantwoordenVerwijderenDie van 'mij' zijn 10 en 14 en ik vind het nog steeds fijn om alleen in ons huis thuis te komen als ze allemaal op school zijn...maar nu mis ik ook weer de peutersnoetjes, zo zie je maar weer.