Vandaag, toen ik met Ot ging koffiedrinken, kwamen we plotseling onze wegbezuinigde werkster tegen. En ik was vergeten hoe moederlijk zij is. Terwijl we beleefd informeerden naar elkaars wel en wee had ik veel zin om mij wenend in haar armen te storten. Hoewel haar schoonmaakvaardigheden te wensen over lieten, was ze bijzonder getalenteerd in meewarig kijken en och-och-geluiden. Aan een half woord had ze al genoeg.
Ook nu. Ik hoefde maar de term 'Kerstvakantie' te noemen en haar gezicht ging op meewarig. Ik verhaalde kort over het jaarlijkse spuugvirus, en daar kwamen de 'och-och-geluiden'.
Als werkster was ze te duur en te slordig, maar misschien kan ik haar inhuren als Luisterend en Meelevend Oor?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen
Leuk dat je een comment achterlaat! Bedankt!
Wil je op de hoogte blijven van alle comments? Vink dan eenvoudig het vakje aan met: Email follow-up comments!