Het kan vriezen, het kan dooien

Gisteravond kondigden zowel Teuntje als Jan aan dat ze misselijk waren, en er schijnt inderdaad een spuugvirus de ronde te doen. Dus toen Jan gistermorgen beweerde dat hij te ziek was om naar school te gaan, nam ik het zekere voor het onzekere, en nam hem weer mee naar huis. Maar op weg naar huis voelde ik nattigheid want naast mij liep een Waterval van Woorden, en van enige misselijkheid geen teken. Ik besloot hem het voordeel van de twijfel te geven. Iedereen heeft immers wel eens behoefte aan een dagje vrij? Helaas bleek Jan vervolgens kwiek genoeg om te gaan klieren met Piet, en al snel kondigde ik daarom aan: "Jan, goed nieuws! Je bent weer helemaal beter, dus vanmiddag kun je weer naar school!".

Tussen de middag besloot ik, om mij nu duistere redenen, dat het een goed idee was de kinderen met de fiets naar school te brengen. Ik pompte en plakte banden, en om 12.45 stonden we allemaal paraat. Jan op een oude fiets van Maartje, omdat hij niet goed durft te fietsen, en een meisjesfiets tenminste niet zo'n lastige stang heeft. Op Maartjes oude fiets prijkt nog een knalroze K3-fietsbel, en toen Jan die zag riep hij: "Mam, haal je die fietsbel er even af?" Ik wierp een blik op de fietsbelconstructie, en zag dat daar diverse kruiskopschroevendraaiers aan te pas moesten komen, en riep dus terug: "Vergeet het maar Jan, daar is nu geen tijd meer voor."

Enigszins zwabberend, maar intact, bereikten we het schoolplein. En wie stonden daar in groepsverband te kijken naar de aankomende kinderen: Jans klasgenootjes. De klasgenootjes die hem volgens de juf 'niet begrijpen' en hem 'vreemd' vinden. Plotseling vond ik Jans fiets wel heel erg meisjesachtig, en de fietsbel wel heel erg roze. Ik voelde dat dit Jans status in de klas geen goed zou doen, en kreeg plaatsvervangende buikpijn. Enigszins spottend namen ze Jan op zijn meidenfiets op. Gelukkig leek Jan er weinig van te merken, en voegde zich bij zijn vriendje. Het kan natuurlijk zijn dat Jan een nieuwe trend start met zijn meidenfiets, maar het kan natuurlijk ook zijn dat hij nog minder wordt begrepen.

Mijn leven is soms net het KNMI: Het kan vriezen, maar het kan natuurlijk ook dooien.