Als je kinderen zich slecht gedragen is dat in principe jouw schuld, aldus dr.Phil. Het goede nieuws is dat, aaangezien het allemaal je eigen schuld is, jij er dus ook wat aan kunt doen. Dus als Ot en Piet 's ochtends allemaal boeken uit het slaapkamerraam de tuin in slingeren terwijl ik de was sta op te vouwen is dat ook mijn schuld. Een collega-moeder op de spelotheek, waar ik naartoe was gevlucht, bevestigde dit principe ook nog eens. Als kinderdagopvangleidster, leerde zij dat wanneer kinderen vervelend zijn, dat aan de sfeer ligt. De kinderen kunnen de sfeer niet veranderen, maar de volwassene wel.
Gesterkt en gewapend met deze kennis ging ik met Piet en Ot naar huis, en bracht die meteen in praktijk. Ik haalde papier en waterverf te voorschijn en ging met de kinderen verven. Met z'n drieën joegen we er diverse regenwouden doorheen, want met waterverf heb je zo een A-4tje vol. Om de sfeer nog wat extra te bevorderen zette ik een Kerstcd op. En terwijl we daar gedrieën zaten te verven, terwijl vreedzame kerstmuziek weerklonk, dacht ik wat een lieflijk tafereel we wel moesten zijn, voor een toevallige bijganger.
Maar in mij was het niet zo vreedzaam. Daar woedde nog de ergernis en frustratie van verregende boeken en giechelende kliertjes. En wie z'n schuld is dat?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Conclusie: hoe het er voor een buitenstaander uit ziet, zeg niets. Denk daar nog maar eens aan wanneer de 'perfecte vriendin/moeder/echtgenote' je de ogen uitsteekt.
BeantwoordenVerwijderenMoeders. Onmisbaar in een onverantwoordelijke samenleving; immers, die kun je alle schuld in de schoenen schuiven!
BeantwoordenVerwijderen