Het leven met Ot is net een eindeloos spelletje poker: wie durft het meest te bluffen en wie haalt als eerste bakzeil?
Neem nou de warme maaltijd.
Ot begint en zet in: "Ik vind het vies, ik eet het lekker níét op!
Ik ga met hem mee, en verhoog de inzet nog een beetje: "Prima, dan ga je vandaag na Sesamstraat naar bed."
Ot verhoogt op zijn beurt de inzet door te melden: "Dan eet ik wel nóóóóit meer!"
Er staat nu veel op spel, de inzet is hoog. Wat zal ik doen? Ik besluit met hem mee te gaan en opnieuw de inzet te verhogen: "Oké, dan eet je maar nooit meer." Tevreden leun ik achterover en denk bij mezelf "Zo, daar heb je niet van terug!", maar Ot blijkt een sterke tegenspeler met stalen zenuwen.
Niet alleen gaat hij met mij mee, nogmaals verhoogt hij de inzet: "Dan ga ik wel weg, en kom nóóóóóit meer terug."
Zweetdruppels parelen nu op mijn voorhoofd: wat zal ik doen. Niet eerder speelde ik tegen zo'n sterke tegenspeler. Ik besluit nog één keer met Ots bluf mee te gaan en de inzet te verhogen, en zeg: "Zal ik je jas vast pakken?".
Ot staat van tafel op, pakt zijn jas en zegt: "Ik ga buiten spelen!"
Oké, ik geef het op! Tegen zo'n tegenspeler ben ik niet opgewassen. Ik zeg: "Ot hang je jas op en eet je bord nu eindelijk eens leeg!"
En dan begint het hele spel opnieuw...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ooohhhh zo herkenbaar......bij ons is het niet willen eten, dan eet je maar niet en dan krijgen ze ook niks meer, kijk maar eens hoe ze de dag erna eten. Bij ons werkt het.
BeantwoordenVerwijderenGrtz Bianca