Kunnen wij het maken?

Floris en ik hebben erg verschillende reacties op onvermijdelijke hobbels op ons levenspad.

Ik ben van de Bob-de-Bouwer-Aanpak: "Kunnen wij het maken? Nou en of!!". Als zich problemen voordoen dan schiet ik wild om me heen in de hoop dat één van mijn acties zijn doel bereikt. Floris daarentegen is meer van de Struisvogel-Aanpak: ik denk er gewoon niet aan, dus is het er niet. En als dat niet meer werkt dan denk ik er eerst eens een heleboel weken over na en dan onderneem ik mischíen wel actie. Op de vraag "Kunnen wij het maken?" is Floris antwoord "Ik denk het niet, en ik wil het er niet meer over hebben."

In theorie zouden we elkaar moeten aanvullen: mijn daadkracht + Floris rust = een goed doordachte, vlotte aanpak. Maar in de praktijk werken we elkaar alleen maar op de zenuwen. Ik word niet goed van Floris' gebrek aan actie, en Floris vindt mij impulsief, wild en ongeduldig, en een ongeleid projectiel.

Kunnen wij dit maken? Ik denk het wel, maar Floris moet er eerst eens over nadenken.