Een tijd geleden had ik een afspraak met een oude schoolvriendin. Deze vriendin combineert succesvol baan en kinderen. En haar baan is niet de minste, maar een hoge management functie. En toen we daar zaten, en onze koffie dronken, moest ik denken aan de tijd dat we zo zaten op school. Toen waren we gelijkwaardig; zijn we dat nu nog?
In de tien jaar dat mijn vriendin hard heeft gewerkt om haar maatschappelijke positie te consolideren heb ik voor mijn kinderen gezorgd, met als resultaat een gat in mijn cv zo groot als de Grand Canyon, een pensioengat en de door de vrouwenbeweging zo verguisde financiële afhankelijkheid.
Goed, ik voed vijf kinderen op, ik geef in de avonduren cursus Samen Bevallen, heb een boek geschreven, houd een website bij, maar wat mijn vriendin betreft is dat 'Spielerei'. Wanneer ik haar vertel over mijn idee een cursus aan Open Universiteit te volgen, kijkt zij mij warm aan, legt haar hand op de mijne en zegt op hartelijke toon "Meid, goed zo! Dan kun je jezelf weer ontwikkelen!" En toen het gesprek kwam op Piets op handen zijnde vertrek naar Peuterspeelzaal gedurende twee dagdelen, en de betekenis daarvan voor mijn leven, sprak ze bemoedigend: Weet je wat jij moet doen? Gaan werken!"
Die nacht droomde ik dat ik de boot moest halen. Ik rende rond op zoek naar de plek van vertrek. Doordat ik alle kinderen bij me had, kon ik niet opschieten , en uiteindelijk miste ik de boot.
En toch zou ik nooit met mijn vriendin willen ruilen. Ik heb gewoon een andere boot genomen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Onzin. Je hebt een universtaire studie! Dat deed ik (ik ben nu 60) pas toen mijn kinderen naar de middelbare school gingen. Daarna begon mijn carrière.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt gewoon een voorsprong.
Mijn levensdroom is wel op jouw boot geraken, dus :)
BeantwoordenVerwijderenDan wel een spielerei waarmee je duizenden andere moeders een hart onder de riem steekt. Kan zij dat met haar management ook waarmaken?
BeantwoordenVerwijderen