Woest, maar vooral ledig

Vandaag keek ik naar het speelgoed-kerkhof dat onze tuin is en besloot eens flink op te ruimen. Toen Ot en Piet mij buiten zagen wilden ze natuurlijk ook, en ik begroette ze juichend. Hoe meer frisse lucht hoe beter, vind ik. In gedachten zie ik bacillen het veld ruimen, frustraties wegwaaien, overtollig vet smelten en spieren versterken.

Terwijl Ot en Piet ronddartelden verzamelde ik speelgoed, en gooide alles wat kapot was weg. Lekke opblaasbadjes, luchtbedden, kapot getrapte waterpistolen en incomplete waterkanonnen. Daarna gooide ik het overgebleven schepje in de speelgoedkist en zette dat in de schuur.

Ik wreef tevreden in mijn handen over zoveel huisvlijt. Toen viel mijn oog op ons verregende tuinmeubilair, wat natuurlijk niet onder zo'n handige meubelhoes staat. Ik besloot om dat ook even op te doeken. De herfst heeft immers definitief zijn intrede gedaan, nietwaar? Tijd om ons terug te trekken in de warmte van de woonkamer, en afscheid te nemen van het buitenleven. Vaarwel zomer, welkom winter. En ik rustte niet voor onze tuin weliswaar nog steeds woest was, maar ook ledig. Met vereende krachten duwde, ik de klemmende schuurdeur dicht en ging toen naar binnen voor een welverdiend kopje koffie. Daar begroette mij het volgende weerbericht:

"Overdag is er veel ruimte voor de zon en de matige zuidelijke wind voert nog zachtere lucht aan. De middagtemperatuur loopt in het binnenland op tot zo'n 20 graden."

Toen moest ik opnieuw naar buiten om wat frustraties te laten wegwaaien.