Vandaag regende het klachten: Maartje had geen schone hemden meer, Floris geen sokken, Ot kon zijn schoenen niet vinden en Teuntje gleed uit over een omgevallen beker ranja die ik nog niet had opgedweild.
Hoopvol keek ik ze aan: zou ik nu ontslagen worden en kunnen uitrusten? Maar nee, nadat ze hun klacht hadden ingediend keken ze mij verwachtingsvol aan voor de oplossing van hun problemen. Helaas, ik kon niet met wederzijdse instemming en een flinke ontslagpremie het pand verlaten. Zuchtend pakte ik de dweil, viste hemden en sokken uit de wasmachine en gaf Ot zijn schoenen die onder een stoel lagen.
Wat een baan: 24-uursdiensten, 7 dagen per week, en ontslag ho maar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Tip: Kan Floris zelf zijn sokken niet uit de wasmand vissen?
BeantwoordenVerwijderenHeel goed geschreven; we krijgen geen ontslag en geschorst worden zal ook wel niet voorkomen aangezien de kinderen ons toch nodig hebben... Moeder zijn is een meer dan een volledige baan...
BeantwoordenVerwijderen