Lang zal ik leven!

Lang zal ik leven!

Gisteren heb ik de schone leeftijd van 36 jaar bereikt. De kinderen hebben me getrakteerd op "De kop van de kat is jarig" en "Hankie Pankie Shanghai", waarna we over konden gaan naar mijn favoriete onderdeel: De Cadeautjes.

Omdat ik het grootste deel zelf had gekocht maakte ik me geen zorgen. Na een paar korte schermutselingen met Piet en Ot, die ze niet wilden afgeven, kon ik ze uitpakken. Ooh, een mooie cd van Rob de Nijs. Ooh, een mooi wekkertje. Ooh, een verlepte plant van de Karwei. Oooh, een mooie kaars met wel 3 pitten en Ooh, de nieuwe thriller van Simone van de Vlught. Ja, ik had mezelf goed bedacht.

Ik bedankte iedereen voor zoveel attentheid en gulheid en sneed de Sachertorte aan die ik gisteravond voor ik naar bed ging snel had gebakken. Ik schreef op het schoolbord in de gang "Hoera, mama is 36!" en tekende er een mooie bloem bij. Ik zong nog een paar verjaardagsliederen voor me zelf en pakte toen een pen om in het boek van Simone van de Vlught een opdracht te schrijven: "Voor mijn allerliefste, lieftallige vrouw, op wie ik na 12 jaar nog altijd dol ben. Nicole, you rock! Je immer toegenegen Floris." Ik zette de pen al op het blad, maar bedacht me toen dat ik wel erg sneu bezig was. Het moest natuurlijk zijn: "Je bent de liefde van mijn leven, en ik weet niet hoe ik ooit zonder je heb geleefd."

Moge ik nog maar lang leven.