Het is een Wonder!

Vandaag, toen Piet en ik de school uitliepen zei ik als gewoonlijk "Piet, ga maar in de buggy!". Meestal is dat voor Piet het signaal om het op een lopen te zetten. Dan rennen we een paar rondjes over het schoolplein tot ik hem te pakken heb, en na een langdurige worsteling poot ik hem dan in de buggy. Vervolgens zet ik het, op mijn beurt, op een lopen, want het is moeilijker om uit een rijdende buggy te klimmen dan uit een stilstaande. Dat weerhoudt Piet overigens niet om het te proberen, en ik voorzie dan ook een grote toekomst voor hem als Stuntman. Maar vandaag knikte hij me vriendelijk toe en.... klom de buggy in. Het is een Wonder! Heeft mijn opvoeding dan toch effect???